Dev Yürek Tövbe Eder Aşka

salt güneşinin çevresinde döner
sevdalı gezegen

girdiğinde dev yüreğin yörüngesine
eskiye dair ne varsa bırakır
aşk uzayının çöplüğüne

umut yatırılan pey akçesidir
kahpe zamana

kapı açılır pencere aralanır
eşikte kalır çamurlu düşünceler

ilkyaz kabuk değiştirme zamanıdır
yeni acılar eski acıların yerini alır
yeşilden bıkar yılan

hava kızgındır
dağlardan zemheri iner akşamları
herkes kendi kurdunu
içinde taşır

denize akar bütün sular
seninkiler gözyaşıysalar eğer
günah çukurunda birikirler mutlak

peki ne fark vardır bir sevdalı ile
deli arasında

ikisi de düşünür Rodin yontusu gibi
üşür ikisi de temmuz ortasında
kara kara

delinin gömleği varsa
aşkı giymiştir sevdalı çıplak yüreğine

ikisinde de abbas yolcudur
er ya da geç

oysa sığ suyun dibi kolay gözükür
gerçeğin çakıl taşları çakılmıştır kadınların topuklarıyla
sulandırılmış sahte sevdalara

ve erdem kendini ateşe atıyorsa
“kurtar” dedi de kurtarmadımsa
namerdim

belki ben de yanarım birlikte
aşk odunu besleyeceksem
buz yürekte

tanrıçanın tahtta ne işi var öyleyse
ayağı sağlam basacağı bir yere
gömütlenmenin zamanıdır artık

yaşam kötü bir şakaya benzer
sevgiliye ulaşmak ne okyanusları aşmaya
ne çalmaya gökkuşağından mavileri
değer

ikiyüzlü evren
bir kapanır kendi içine
açılır sonra susam gibi
gülerek kahkahayla

sonra şair meyhaneden çıkar ayyaş
gökkuşağının yedi rengi yedişer kez döverler
yağmur bulutlarının hatırına

dev yürek tövbe eder aşka