Öznesi Kayıp Bir Cümle Gibi Ortadayım

Öznesi kayıp bir cümle gibi ortadayım
Can çekişiyor yüreğimmeçhul sevdamın yakasında
Ziyadesiyle aşk; son damlasına kadar sen kokuyor!
Gecenin arka yüzünde çoğalıyor hüzünler
Kapımdaki eylül içime seni biriktiriyor
Hayatın izleri düşüyor sağır yalnızlığıma
Gurbetinde sürükleniyor ruhum her gece
Pencere ağzı hüzünlere ekliyorum seni
Kendinden savruk birinin iç kanamaları oluyor
Yüzümün sen yanında savrulan…
Kelimeler kırılıyor içimde harf harf
Geceye bileniyor ayaklarım…
Şehrin sokaklarında adımlıyorum adını
Karanlığa soruyorum alnımda biriken yılları
Yine hücremde tek bir nefes var
Sana yeminli ben ;bana gölgeli sen !
Ha bir de ara sıra hüznümü ıslatan yalnızlık
Ateş çemberinde tek ayak üstü duruyor zaman
Yürek mahkumluğu omuzlarımı acıtan
Gözlerimdeki yorgunluk alnıma sızıyor
İçimde biri ağlıyor sana düşüş provası yapan
Varlıkla yokluk arası gel_gitler biriktiriyorum
Sağır susuşlarıma…
Alnımı içime gömüp sana üşüyorum
Kabuslara az kala dönüyor senden gece
Uykuma gölgeli hayaletler sızıyor
Saçlarımda dipsiz kuyular yol alıyor
Yaralarım isyan ediyor çürük dokunuşlara…
Ardımda iz sürüyor kör kütük aşk
İçime senden biri sızıyor
Ben düşmeyi öğrenirken ;zaman sana bensizlik sunuyor
Sen birikirken hücre hücre
Ben üşüyorum her kelimede
Sen çoğaldıkça ben azalıyorum
Ve her şey sen oldukça ben yokluğa varıyorum…