Sırtında Kendi Gölgesini Taşıyanlar

Sırtında Kendi Gölgesini Taşıyanlar


Sırtında Kendi Gölgesini Taşıyanlar

Gördüm!
Duvak altında toz tutmuş gözyaşıyla,
Dul bir gelin kefenliyordu aşkı
Özlemi;
Uykusuz bir trenin sessizliğinde saklı
Gülmesi;
Buza yazı yazmak gibi
Kireç badanalı dört duvar arasında,
Yüreğinde bir yara gibi büyür,
Yitirilmiş güneşe sevdalı türküleri

Ne vakit ihanetler bir özneye tutulsa,
Kanamalı kuşalar doğar yürekte
Yaralar düş düşürür,
Bulutunu yitirmiş yağmur gözlerde

Gördüm!
Daha on yedisinde kokusunu toprağa verdiği oğlunun,
Rütuşsuz vesikalığını koynunda saklayan bir anne
Acısı;
Musalla taşında kalmış cesedin suskunluğu
Yarası;
Yaşlı rüzgarla ağlaşıp, gidene ağıt yakmak gibi
Yarının hasret sürüyen yollarında,
Halaya duran bir yara gibi kuşanır,
Duraksız acıya saklı sessizliği

Ne vakit kaçak bir ninni fısıldasa analar,
Ayrılığa açan bir çiçek büyür darağacında
Kar etmez olur sıtmalı intiharlar,
Ve güz olur çocukluğu gül satan ellerin