İnsan Kaç Kere Sever Birini Deli Gibi

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

İnsan kaç kere sever dedi arkadaşım bana
İnsan kaç kere sever birini deli gibi
Ölesiye
İnsan sevdi diyelim arkadaşım
Birini
Öyle sevdi ki uğruna canını bile verirdi
Gözleri güneş olurdu
Elleri ırmak gibi serin
Ve adı hayat olurdu böylesi sevginin
İnsan sevdi arkadaşım
Karşılıklıydı çünkü kalp kalbe karşıydı
Ama bilmiyordu insan bunu sadece sevdi sevilmediğini bildi
Ve insan terk edildi arkadaşım isteyip de yapamadıkları yüzünden
Belki suçluydu belki de masum
Ama insan sevdi gerisi önemli değildi zaten
Saklı akşamlarda ismini sayıkladı insan usulca
Konuşmaya bile üşendi insan
Etrafındaki kalabalıkla
En ucuz şiiri bile zevkle dinledi insan
Başıboş yürümek ve sigara yakmak
Tek lüksü oldu zamanla
Kahredip lanet etmekten başka
Elinden bir gelen de yoktu zaten
Ne yazık unutuldu insan
Sorumlusu olduğu duyguları da unuttu kimbilir maziyi
Fakat kalbinde bir sızı damarına saplanan bıçak gibi
Kendi acısının mütekerririydi

Gecelerce haykırarak hafifletmeye çalıştı insan bu melun acıyı
Nafile bir faydası olmadı
Sonunda sakince kendi kendine yaşadığı aşkına
Beni unutma dedi

beni unutma…
Unutmadı aşk onu ki aşka aşıktı insan
Bir gün yine yapayalnız dolaşırken kirli caddelerde
Karşısına çıktı reankarne olmuş kara sevgi
Başka bir vücutta kendisine gülümsüyordu
Ve yine sevdi insan yine sevdi ve yine sevdi
Fakat yine kimse onun bu aşkını öğrenemedi…
Mutsuzdu insan…söyleyemedikleri için
Mutsuzdu insan öğrenemedikleri için

08-26-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	İnsan Kaç Kere Sever Birini Deli Gibi İnsan kaç kere sever dedi arkadaşım bana İnsan kaç kere sever birini deli gibi Ölesiye İnsan sevdi diyelim arkadaşım Birini Öyle sevdi ki uğruna canını bile verirdi Gözleri güneş olurdu Elleri ırmak gibi serin Ve adı hayat olurdu böylesi sevginin İnsan sevdi arkadaşım Karşılıklıydı çünkü kalp kalbe karşıydı Ama bilmiyordu insan bunu sadece sevdi sevilmediğini bildi Ve insan terk edildi arkadaşım isteyip de yapamadıkları yüzünden Belki suçluydu belki de masum Ama insan sevdi gerisi önemli değildi zaten Saklı akşamlarda ismini sayıkladı insan usulca Konuşmaya bile üşendi insan Etrafındaki kalabalıkla En ucuz şiiri bile zevkle dinledi insan Başıboş yürümek ve sigara yakmak Tek lüksü oldu zamanla Kahredip lanet etmekten başka Elinden bir gelen de yoktu zaten Ne yazık unutuldu insan Sorumlusu olduğu duyguları da unuttu kimbilir maziyi Fakat kalbinde bir sızı damarına saplanan bıçak gibi Kendi acısının mütekerririydi Gecelerce haykırarak hafifletmeye çalıştı insan bu melun acıyı Nafile bir faydası olmadı Sonunda sakince kendi kendine yaşadığı aşkına Beni unutma dedi beni unutma… Unutmadı aşk onu ki aşka aşıktı insan Bir gün yine yapayalnız dolaşırken kirli caddelerde Karşısına çıktı reankarne olmuş kara sevgi Başka bir vücutta kendisine gülümsüyordu Ve yine sevdi insan yine sevdi ve yine sevdi Fakat yine kimse onun bu aşkını öğrenemedi… Mutsuzdu insan…söyleyemedikleri için Mutsuzdu insan öğrenemedikleri için