Görmesin Seni Aşk Tükürecek Yüzüne

Görmesin Seni Aşk Tükürecek Yüzüne


Gel dedi bir şehir dedi ne olursan ol ne olursun gel gelirken bakma ardına
…ve bıraktıklarına … yaktıklarına ve yandıklarına
seslenilişleri ardından ‘gitme’leri duymadan gel
uzaklaştıkça feri kaçan ardında kalan bakışları görmeden gel
ve gidersem bekler misin kalır mısın döndüğümde sormadan gel……
hesapsızca hoyratça fütursuzca
gitti(m)
öncekilere benzemeyen bir gidişle
… kent kaldı ardın(m)da ve kent ‘kara’rdı…Günlerden bir gün
Dön dedi ‘kara’ kent gidecek başka yerin kalmadığında buradayım dedi kırgınca
Oysa ben seni eskiden böylemi karşılardım sen böylemi gelirdin
severdin bu kentte sevilirdin de
aşk vardı aşkın da aşkıydın da
böylemi dönmeliydin per perişan ser sefil
Sana verecek hala bir şeylerim var derken içinden geçirdi sana çok bile diye
Bir parça ekmek bir yudum su parça kağıt kalem her gün biraz da mavi
Cezalısın dedi biliyorsun İyi halin yok
Eğer ağlarsan gözyaşlarını içine akıt
canın yanar bağırasın gelirse içinden kopup gelen çığlıkların dudaklarına çarpıp geri dönsün
ve bir de umudunu vereceğim ama büyütemeyeceğin
her gün bir parça koparta koparta tüketebilirsin idareli kullanmalısın
İşte inziva hanen
gir
Görmesin seni aşk tükürecek yüzüne
ve
Kapandı kapı üzerin(m)e…

Döşemelerin üzerinde umudun(m)un artık son parçasından dökülüp kalmış kırıntılar…
Alışılmış bir yalnızlık göğe doğru uzanmaktan yorulmuş iki el
Hala kapalı bir kapı
Af belki…

——————————————————————————–
Yazar : Hüsrev