Bizim Sahnemiz

Yüreğimin derinliklerinden gelen sesiz uğultu,
Beni olmayacak hayallerin peşinden koşturuyor
Mecbur muşum gibi hep oyunlar kuruyor
Dayanması zor olsada yüreğim bu acıyı arıyor!

Sanki aralanmayacak bir perde de sahneleniyor oyunumuz
Hem gülümsetiyor hem aglatıyor ,
Ne huzur ne de mutluluk yaşatıyor
İnsanlar benim kaderimi anlayamıyor

Sonbahar gelince nasıl uçarsa yapraklar dalından;
Benim yüreğimdeki ugultularda ilkbaharla yok olsa
Sahnelenen oyunum son buluyor o bakışında!
Gözlerin veda ediyor bana kalbimse hala çarpıyor

'Unutursun sen de!' diyordun ya,
Ben unutamıyorum ama sen unuttun galiba!
Hani demiştim ya sana;
'Veda etmeden gitme!' diye
Şimdi vazgeçiyorum o son elvedayı artık duymak istemiyorum