Aşkımın Martı Kuşları

akşamla birlikte geldim yaşadığın şehre
gözlerimi gecede sakladım
çirkinliğimi göreceksin diye
araba farlarına,
sokak lambalarına,
çakan çakmak ışıklarına bile kızdım


utanç duvarına yazarken adımı
kendi kalemimle,
ellerimi yüzüme kapadım
suçlu sen değilsin ki,
suçlu benim!
sen elime bile dokunmadın

gözlerinin güzelliğinde yayıldım sokaklara
yanımda sen vardın
sadece sen!!!
ne evler, ne arabalar, ne bahçeler,
ne de bize bakan sorgucu gözler,
hiç birine aldırmadım

kaç martın vardı özlediğim
kaç martın, söyle!!!
kaçını bana getirdin?
kaçını öldürdük bu gece?
kaçını kaçırdık gökyüzüne?
kaçı kaldı ki bizimle?
sayamadım

seni!
sayamadığım martılar kadar çok sevdim,
anlamadın

akılsız martılar!
konmayın duvarımın üstüne!
sizi saymak istemiyorum,
haydi kaçın,
kaçın diyorum size