Bir Yalnızlık Bestesi

Kararır yokluğunda şehrin tüm ışıkları
Akar, Ateşten ırmak bir yalnızlık içimde

Bir misal ver denilse efsane güzelliğe
Anlatılan sensindir muhtevada biçimde

Söndür yalnızlığımı yağmur ol gülüşünle
Gözlerin aşk pınarı içerim bir içimde

Bu şehrin bulvarları senin izini taşır
Yüreğim gözlerinin sevda gizini taşır

Vitrinlerden gözlerin yıldız yıldız göz eder
Gel al yalnızlığımı vuslat dağından aşır

Senden ışıklar bekler içimdeki yalnızlık
Sen ışırsan dinecek yüreğimde ıssızlık

Sararır sonbaharda hasret yüklü yapraklar
Ancak senin gülüşün cümle hüznümü paklar

Yalnızlığın bestesi sessiz sedasız bir şey
Sanki yağmur sesinde bestelenen içli ney

İçimde kol atarken firak sarmaşıkları
Kararır yokluğunda şehrin tüm ışıkları

Döner dururum sensiz yalnızlık girdabında
Bu sıkıntılı hali say dilekçe babında

Işıt karanlığımı erguvan bakışınla
İstersen kül et beni vuslatta yakışınla

Gelişinle idama mahkum et yalnızlığı
Ebedi sona ersin artık hükümranlığı