Hiç?Kimse?Sizlik Psikozu

Yalnızlığımı dolduracak kelimeler aramaktan sıkılmıştır kalemim

Bütün ağaçların boynunu büktüğü bir ocakta

Omuzlarıma çöken şaka bir hayatı taşıyorum

Karanlık cilvelerin başıboş zehirleri içimde demleniyor

Aşk teline basarım ben her gece kemanımın

13havari pişmanlığıyla yaşarım hayatı


Tek ses vardır dünyada artık

Tek hecelidir yaşamının katili

Ve tek hücrelidir ruhumun yattığı hapishane


Yadırgarım sıcaklığı tenimde

Ellerim, dudaklarım, buz tutmuş yüreğim soğuklara aşina


İç savaşların var benim

Geceyi utandırdığım kan kusturucu çığlıklarım var boğazımda


Gölgesini aradığım ruhumun iç içe geçmiş benliklerinden

Süzülür serzenişli şiirlerim


Ah yüzümdeki ifade !

Uzak bir diyarda yaşayan yakın bir adamın dimağımda bıraktığı o acı

Rüyalarımdan çıkıp gelse, silse gözlerimdeki yağmurları

Önce parçalansak

Sonra erisek

Sonra biz olsak şımarık ruhlarımızla


Yitik hayallerin dilencisi olmuşum

Aykırı sevdamın en kuytu köşesinde yalnızlık yüzüme yüzüme vurur

Uyan çocuk uyan! Kalk

Fizik ötesi bir aşkın aptal kahramanı uyan!

İşte o an umudum şıp şıp damlar gözlerimden


Dehşetli yalnızlıklara sarılırım

Öperim yalnızlığı avuçlarından öperim

Yalnız başına binlerce kişilik Hiç?kimse?sizlik ayini yaparım

Çağırırım acı veren ne varsa bana

Odamın duvarlarını boyarım en arsız renge

Yalnızlık bağlamında ne varsa çıkartırım heybemden


Cismaniyetimden sızar bu satırlar

Ben ağlarım

Hayat ağlar

Ben ağlarım

Sina yarım adasında bir çocuk ağlar

Sonra Kudüs?te bir tarih ağlar

Bosna ?nın Neratva nehri ağlar

Kaldırımlar ağlar

Ağrı?lı yanım ağlar

Annemin ölmüş anası ağlar

Mezarda bir adam ağlar

Ben ağlarım sözlerim ağlar


Ama B?aşk? kentte o adam var ya

O adam ağlamaz

Adam ağlamaz

Ağlamaz