Senin Adın Neydi

Güller yüzünde buruştuğunda
Kokladığım kahkahalarının arasında
Sesin havada çatlarken yaratırdın ismini
Bütün deliliğimin resmini
Çizerdin duvarlarına aşkın


Eksik çocukluk yıllarının içinde
Gülüşürdü zalim kelebekler
Sen her baktığında
Ağladığında
Yalvardığında
Onlar da hep oradaydı
Günü tamamlayan işte onlardı
Sahnenin içindeki dublörler
Ama onlar kanatlarıyla ezdiler aşkı
Her zaman tek başlarına ve kısacık ömürleriyle

Senin adın neydi?

Rüzgardı bir zamanlar
Estiğin zaman tutunacak yer yoktu
Demir raylardan ve otoyol asfaltından başka
Saklandığın zamansa hep aranan sendin
Sayardım yirmiye kadar
Sen hep kaybolurdun
Bazen sen bile bulamazdın kendini

Senin adın neydi?

Güneşti bir zamanlar
Açtığında gülerdi karanlığın korkunç yüzü
Gülümserdim
Kaçamazdım senden
Ama öyle nefret ederdim ki
Geceyi özlerdim, sığınırdım ona
Vahşiceydi doğuşun
Hep beklenmedik ve bir anda
Önce sabrederdin hep karanlığa
Bir anda alırdın intikamını
Öyle nefret ederdim ki
Özlerdim seni, aranıp dururdum gece boyu

Senin adın neydi?

Yağmurdu
Sakinlik ölesiye mağrurdu
Dersini almış tabiatın anısında
Sen griydin kalın kapağının ardında
Taşardın, taşırırdın kalbimdeki bir yeri
Öldüresiye vururdun damlalarını
Sakinlik hırçınlığa dönüşürdü
Dibe ben inerdim seni yakalayacağım diye
Sen hep yüksekten atardın bana ümitlerimi
Yakalamak imkansızdı ama ümitti savurulan
Geçmişin karanlık gölgesine
Bulutlarının çekilmemesi için yalvarırdım
Ancak sen çekildiğinde fark ederdim
Sonsuz güzelliğini gök yüzünün

Senin adın neydi?

Yağmurdu ve belki yağmur kalacak
Ama sana yeni bir isim verdim
Sen sadece bir resimsin
Yitik, kopuk,
Anı denilen bir fotoğraf albümü arasında