Gülkurusu Akşamlar

Gülkurusu akşamlarda ellerin cama yaslanmış duruyordun
Ödün kopuyordu gelmememden!
Dışarıdaki her adam kaldırım taşlarından farksızdı!
Sesleniyordun fesleğenli balkondan!
Duvardaki resmim,
Alnında dudaklarım,
Kaderinde adım yazılıydı

Ayıplanmıştın, utanmamış;
Daha da sarılmıştın!
Kırdığım kalplere inat,
Savunmuştun!
Dillere mühür yapmıştın yüz aklarını, mavilikleri, huzuru

Perişan hallere gülümseyişin hala aklımda
“Dayanalım” diyişin
Bitmek bilmeyen sabrına,
İnattan öte sevgin

Her savruluşumda, çektin bizi köşelere,
Dalga dalga gelen acılardan nasırlaştı sinen,
Koptu her defasında bir yanın,
Bir kere ağlasaydı ya gözlerin!
Bir kere bağırabilseydin!

Ben böyle değildim eskiden,
Bundan mı bu hallerin?
Utanıyorum artık beni sevmelerinden!
Utanıyorum kendimden