ßuruk Gülümsemeler Dindirebilir Mi Hüznü Ah! Can?

buruk gülümsemeler dindirebilir mi hüznü ah! Can? kime ne verebiliriz ki gönül mü? ömür mü? can mı? mal mı? yok yok yüreğimizden başka servetimiz Her baktığımız göz yuttu gönlümüzü hançerini sapladı her tuttuğumuz el hangi adaya sığınsak ihanet kokuyor nereye gidebiliriz ki ah! Can yüreğimizden başka sokaklar çıkmaz sokak ömrümüzde

kahretsin…

Çıktığımız her yolculukta

düştüğümüz her kalabalıkta

ıssız bir kıyıda üşüdü ömrümüz

yetim bir ruh nemli gözlerle

her gece sarılıp bir hayale

yalnızlığımızı alıp bastık bağrımıza…

kırgındık mevsimlerin koynunda yaralıydık

acılarla yattık acılarla kalktık

bir ömür acılara acılar kattık

kurudu gözpınarlarımız

karanlığı siper edip gözlerimize

yüreğimizle ağladık

Kimsesiz bir çocuğun yüreğine çizip resimlerimizi

kayıp mezarlara gömdük

yüzümüze siper ettiğimiz gülüşleri

ve yükleyip sevdalı bir kuşun kanadına anılarımızı

ardında el açıp aşka ve acıya ağladık…

Hep yüreğimizde saklı tuttuk sevgimizi

gözlerimizde yüzümüzün hüznünde saklı tuttuk…

gökyüzünü doldurup soluğumuza

isyanımızı kilometrelere zincirleyip

kayıp bir vadide idam ettik geçmişimizi…

Gidenler dönmedi ah! Can

solgun bir güz bahçesi renginde

boynu bükülü gelincikler gibi kaldık

yaralı uçurumları birer birer koşarak

boş yere yollara baktık türküler yaktık

kurudu gözpınarlarımız yüreğimizle ağladık

Yaralı bir ülkeyiz şimdi terkedilmiş bir şehir

nehir nehir acılar damlıyor bedenimize

önümüzde dağ dağ uçurumlar

ardımızda ölümün ayak sesleri

nasılda acıyor hayatımız ahh! Can




Gurbet ki kahreden yanımız

acılara gömdüğümüz isyanımız

derdimizi kime nasıl anlatırız

kimimiz var ki

lime lime yüreğimiz

ilmik ilmik gözyaşlarımızdan başka…




Hasret ki göçmen kuşların kanadında taşıdığı

gamdan bir dağ gibi oturmuş gözlerimize…

buruk gülümsemeler dindire bilir mi hüznü ah! Can?

kime ne anlatabiliriz ki


ağızdan çıkan her söz yaralıyor yüreğimizi…