Bırak Ki Gidebileyim!!

Böyle yaşamak çok zor! Yüreğimle kavga etmekten yorgunum Seni sensiz sevebilirim, bununla baş etmek mümkün Bir kılıf uydururum içimde, seni uzaklarda sayarım Birini yokken de sevebilirim


Sen ve ben arasında sürüp giden tatsızlığın ise, katlanılabilir yanı yok Seviyorsak, seviyoruzdur Sevmiyorsak, zaten neden yan yana olalım? Bizimki ne cennet, ne cehennem, araftayız!Hiçbir yere ait değilmiş gibi hissediyorum Sonsuz karanlıkta beklemek gibi Ve neyi beklediğini bilmeden durmak, nasıl bir işkencedir, anlayamazsın!


Ne sana aidim, ne sensizim; ne benimsin, ne değilsin! O zaman biz neyiz?


Hem varlığın yüzünden adım atamıyorum, hem yokluğundan boğuluyorum Bir yabancının gülümsemesine kanmak istesem, aklımdasın Hoyrat ve anlamsız bir sevişmede kaybedebilirim seni ama kitabıma uymuyor Seninle nefes nefese yaşanacak bir geceye de kayıyor aklım; gel gör ki, o vakitlerde sen yoksun!


Ne zaman senden vazgeçsem, bıraksam ipin ucunu, ne olacaksa olsun desem; hissediyorsun sanki, elinde bir demet çiçekle çıkıp geliyorsun


Benim gönlüm sana dünden teşne, her geldiğinde yine suya düşüyor yeni bir hayata başlama hayali Ve ne acı ki, bu yıllardır böyle sürüp gidiyor


Beni sevdiğini söylüyorsun, o zaman bırak beni! Bırak ki, gidebileyim Artık bıçak kemiğe dayandı Ya izin vereceksin, yüz yüze bakabilir halimiz varken bitireceğim; ya bir gün öyle gideceğim ki, kendimi senle tüketeceğim


Senle ben, adımız her ne ise, her ne olmuşsak şunca yıl içinde, eskidik! Artık anlamamız gerekiyor, biz bir alışkanlığın devamıyız Hani çok tuttuğu için seri halinde çekilen filmler var ya, onlar gibi, üçüncüden sonra çok sevimsiziz Seninle bir zamanlar efsaneydik, şimdi sıradan bir hikayeyiz Bırak ki, gidebileyim Gideyim ki, yüreğimde sana ait o sihri yaşatmaya devam edeyim…