Senin İsmine Mevsim Koyamadım..

Üşüdükçe, uzuyor gece

Sis çöküyor içime!

Uzadıkça, üzüyor gece!



Mevsimler, dökülüyor kurşun rengi ağaçlardan; kavruk sarı!



Topraktan kök Ve çeneden diş sökülür gibi koptu elin avucumdan; bir beyaz güvercin gibi oturuyorken parmaklarımın arasında!

Böceklere terkedilmiş yuvalar gibi, şimdi boomboş avuçlarım

Korkuyorum;

İçime bakmaktan!



Sen olsaydın, ne koyardın yokluğunun adını?



Üşüdükçe, uzuyor gece

Üzüyor üşüdükçe ve içimi sis bastıkça, hatırlıyorum; sen ve ben "bir" olurduk Bir "bütün"lüktü bu birlik, çokluktu; yokluk değil

Az değildik bir iken; fazlaydık, ve yoğunduk Çoğulduk, ve zengindik Çoktuk bir ken!

Ya şimdi?



Topluyorum,topluyorum,toplayıp duruyorum kendimi yalnızlığımla

Ben, bir Ve bir de yalnızlığım, asla "iki" etmiyor!

Lokmamı kırsam bile paylaşmak için; avucumda kalıyor Sözüm, dudağımda kalıyor ve gözüm; kucağında kapanıyor yine, yalnızlığımın!

Toplanmaya çalışsam da olmuyor Doksandokuz parçamın her biri bir köşede; boncuklarım saçılmış bir araya gelmiyor!



Üşüyorum

Üşüyor gece

Üşüdükçe, uzuyor; uzadıkça üzüyor ve sis çöküyor içime!

Mevsimler dökülüyor kurşun rengi ağaçlardan; kavruk sarı, ve savruk sarı bir yel esiyor içimde!



Fırınlar tutuşmuyor çırasız, kaynamıyor tencereler ocaksız

Ben, üşüyorum; şöminede kül gibi

Bilerek, yokluğundan soğuk mevsim olmadığını!



Adı var da her şeyin; ne deniyor olmadığın mevsime?

Bilmiyorum

Yokluğundan daha soğuk bir mevsimi tanımadım ki Bilmiyorum sensizlikten daha soğuk bir mevsim