Evvelim..Ezelim..Ebedimsin...

GÜNAYDINIM'sın

Fecri aydınlatan sözlerimsin senKaranlığın odalarına süzme ışıktır gözlerinCeplerinde hüzün taşıyan adamın avuçlarında sakladığı mavi bilyelerin içinde yaşayan canSen perdelerime düşen günaydınımsınSen yarım yamalak sözlerimin tamamlandığı yersinDurma oralarda, gecemi gündüze çeviren adamGünebakan çiçekleri gibi yüzünü bana çevirSoluğunu rüzgar, suskunluğunu bahar yaptım kendimeGözlerinin sağnaklarındayım bulut bulut düşüyorum Yeşil Cennetin kuruyan topraklaraKalem oluyorsun yüreğimde demlenensiyahrengi gözlerim gibi deniz gözlerinle ısık dağıtıyorsun şehrimeAlnıma vuran ışıksınCünkü sen günaydınım, sen benim yaşamımsın sabahıma kanatlanan

AYDINLIĞIM'sın

Cemaline sinen nurlu gözlerine esir düşüm benEsrik bir rüyayım karanlıktan aydınlığına saçılanTut sevgiliMihrabına al beniGökyüzüne kanatlandır beniKutsa beni yüreğinleKutsal mabedinde yaşamama izin verDuam olsun nefesinNefesim olsun gözlerinKatılaşmış karanlığımı erit yüzünde soluklanan güneşleİlmekle beni ışığınaKollarına al cocuksu sevinçlerımiÖrt üzerimi ışığınlaSaçlarımın köklerinde doğsun gözlerinAlnı pak sevdalara kazılsın adınTıpkı karanlıklarıma bırakılan aydınlık gibiSen hep burada kalGecemin sabaha gebe kalan aydınlığı olKuşluk vaktim olsun sözlerinPerdelerim seninle gülümsesinŞehrim seninle ısınsınSen geleceğe yürüdüğüm yollara mevzilenmiş çiçeklerin gökyüzüne bakan yanısınSen pencerelerime süzülmüş apaydınlığımsın

YOLLARIM'sın

Umutsuzlukta kaybettiğim yılların geleceğe giden zamanısın senTozlu yollarımsın sana uzananAdımlarımsın bastığım her izinde adını sayıklayanRüzgar koynumda sana geliyorumDudaklarımda senin en sevdiğin şarkıBir de bohçamda sevgi azığımKilitledim geçmişimi karanlığaBen sana koşuyorumHem de yalınayakBilirim ki yollardaki dikenlerin çıplak ayaklarımın kanamasından korkarsın senDudaklarınla öpme sakın yollarıma serilmiş dikenleriBırak kanasın ayaklarımYollarımsın bâd- ı saba ile yıkanmışBulut bulut gölgelerinde ilerlediğim varlığının bayram arifesindeyim Sana kavuşmak, bir bayram sabahı Toprak yağmuru sağarken dudaklarıyla sen benim vuslatımsın hasretin omuzlarına vurulmuşSen benim yollarımsın adınla onurlandırılmışGözlerini mavi ufuklara çevirToz bulutuyla sana gelmekteyimEllerimde mavi bilyelerim nefes nefese sana koşuyorum Bekle beniDaraldı zamanYaz yağmuru kadar mesafem kaldı sanaGeliyorumKaybolan yılların cilasız zamanlarından senin için yollara koyuldumZamansızlığın patikalarını geçmişken bir dağ kaldı aramızdaÜzüm bağlarından geliyorum sanaAz kaldı sevgiliYollarımsın, adımlarıma ömür diye sunulmuş

SABRIM' sın

Acıya minnet eden bir cocuğun ellerine tutuşturulmuş ekmek gibi bereketli yüzünSu gibi aziz, hayat kadar elzem ve nefes kadar sonsuz bir cansın senAkşam kuytularında yalnızlığın ayak dibinde düşmüş benliğimin gözlerinde tekrar hayatı kazanmasıydıTakâtim, dayanağım, sabrımsın senSoğuk ve yapay cocuklarla bastırılmamış cocuksu düşlerimin yeniden sabırla örülüşüydü yüzündeki tebessümlerEzberimsin evvelim , ezelim ve ebedimsinSebebim, nefesim ve ahirimSen, çaresizliğin ayak uçunda demlenen yüreğime armağan edilen sonsuzluk hediyesiSen, göğsümde taşıdığım eşsiz payeSen benim acıya dayanma gücüm, sen benim yüreğime işlenmiş sabrımsın

HAYATIM'sın

Şeceresi hüzün olan kadinin buzdan kalbine düşen hayatsınCanıma can diye süzülen canânsın Kanadında mutluluk olan baharlarsın senGonca güllerle süslenmiş sabahların gülümsediği cansın sen Kaybettiklerimin ardından tek kazandığımsınBedeli ödenmiş acılarımı dudaklarındaki nefesle gideren şifâsın sen Bağrı yanmış ve susuzluktan yüreğimi kurumuş kıyılarıma dolan ve benliğimden aşıp yüreğimde çoğalan bitmez deryâsın senYaralarıma kendi yarası gibi bakıp sökük yüreğimi Eyyubvâri sabırla mutluluk ekleyen, çöllerimdeki serabın tükendiğini bilip dudaklarındaki ab- ı hayat ile menzile giren Leylasın senGöğsümde her zaman övünç abidesi diye saklayacağım ömrü vefasın senSen susuzluğuma düşen hayatsınBak çöllerim yeşeriyorDokun toprağaZamanın göğsünde elenmiş topraktan “ sen ” fışkırıyor bakDua dua filizleniyor kuru yapraklarİçinde büyüttüğüm kız çocuğunu vakitsiz gömen adamın kuru dudaklarına sunulmuş ab- ı hayatsınSen benim gözlerindeki kendimi gördüğüm hayatımsınSoluklandığımsın, nefes aldığımsın

Velhasıl; sen benim evvelim,
Ezberim, ezelim, ebedimsin
Sen benim herşeyimsin

" Sen dünden daha büyüksün içimde ey sevgili"