Beni Sana Terket

Yine girdim gecenin korku tüneline cesurca,

korkarken binmeye alışıktır bu trenin vagon araları,

yine kapımda karakış

Ne zaman düşünsem seni,

intihar çığlıkları gelir kulağıma

şehrin arka sokaklarından

İçimde eriyen buzun tepkime ısısı gibisin

Eridikçe ısıtır sonra yine donarsın

Ve her donuşunda beni de yakarsın,

Söyle bu gecelerimin gardiyanı olan masal perisi

Sen ne kadar, kaç mevsim yalansın

Ne zamandır sezen söylemiyor “keskin bıçağı”

Ve artık radyolar çalmıyor bab-ı esrarı

Uzaklarda bir yerlerde bakan gözlerin,

hangi cinayetlerini görmüştür bu gecemin

Yeraltı zindanlarında saçlarının

kimleri asmıştır boynuna dolanıp

bu yasadışı militan sabahlar

Onursuz kalmaktansa dolaşan kanında,

yara olup kanadım her adımı andığında

Oysa sen hiç görmedin

bu cam kesiği ayrılığın

ne depremlerin artçısı olduğunu

ve ne kadar yıkım yaptığını

o gözlerime bakan iki gözün

Hani bu şehirden gitmek kadar

mülteci bir rüyanın orta yerinde girmiştin ya gecemin ikindisine

Yok saydığım hayatıma, yalnızım şimdi

bu kalabalıkların mahşerinde

Bir iç çekişsin gecemin ayazında

Beni kovar mısın kalbinden,

Atar mısın beyninin en ücra köşelerinden

ve gözlerin nasıl görmez

sana olan susuşlarımı biriktirdiğim göz pınarlarımı

Yağmurlar erken yağardı

her mevsimin gençliğinde kentime

Susuz kalmış martılara

ve sokak kedilerine inat

Kana kana tadıyorum

sensizlik okyanusunun tuzlu sularını

Toprağımın kokusu geliyor

her yağmur sonrası küçük köyümün,

Günler ötesinde kalmış

ağustos mesafesindeki dağların arkasından

Senden sonra biriktirdiğim tüm sitemleri bileyledim,

gözyaşlarının altında

geceler boyu kalmış, pas tutmuş varoluşuma

Tüm silahlarını bana doğrult

razıyım ama ne olur dilini kana bulama

Yüzüme gözüme saydır

terkedilmişliği ve yalnız geçen gençliğimi

Kıpırdarsam namerdim,

ama bu sevda savaşında oyun taktiği sayıp

beni arkamdan vurma

Ne olur beni sana terket benden

Dönüşsüz bir bilet al bu akşam

coğrafyamın en uzak istasyonuna,

bu gece gitmelisin son terk treniyle

o intihar adalarına

Yitirilmiş tebessümlerimi biriktiriyorum salı rüyalarıma

Kalmak için artık erken

ey gecemin gardiyanı,

Bu çığlık sokakların meçhul failli katili beni sana terket

Mevsimsiz bir yaprak savruluşuyla çiziyorum rotamı

Uğramadık liman

demirlemedik sahil kalmayana dek

geziyorum

yalnızlık okyanusunda maviliğini

Ne yana dönsem mahşer mevcudiyeti,

kalabalık yalnızlar

Bu son kaçışta olsa

bilmiyorsun ışığa kaçarken

geride bıraktığın karanlığın

neleri gizlediğini

Bir gece ansızın uyanıyorum

uçurumun kenarından atlarken o kabus gözlerinden,

Topladım valizimi

senden arta kalan hatıraları atarak içine

Sensiz sana taşınıyorum

bedeli ağlayarak

Bir merhabanı bekleyen

o küçük umutla bekliyorum

beni götürecek olan kahır trenini

bu gece beni sana terket

Sen ve ben bir denklem gibi

iki bilinmeyenli

Hiçbir özdeşlik çözemiyor,

hiçbir formül bulamıyor matematik

Ansızın aklıma geliyor liseden kalma bir metod,

yerine koyma metoduydu galiba adı

buluyor sonunda çözümü aşk

Seni yerine koyuyorum

hangi şıksın bilmiyorum

Tek soruyu ancak yetiştirdim diyorum bu sınavda,

ama nafile bütünlemeye bıraktım seni

kalemimi kırarak

Beni temize çekme istemem

beni sana bırak

Beni sana terket bu denklemin bilinmeyenleriyle birlikte

saçlarının zifiri maviliğine bırakarak,

Ağırlığını taşımak hayatın,

sensizliğin,

ağırlığını her gece tartmak

Taşıyabilmek

bu katarlar yüküyle çekilmiş ağırlığı,

bir çift kırık omuzla

tek başına ayakta kalarak

Yorgunluk belirtileri baş gösterdi

bir yanı kırık gençliğimin uyku saatleri

Vedalar ne kadar ağır olursa olsun

her sonun bir başlangıcı var

Ey benim son başlangıcım ağır da olsa bu karar

Ne olur beni sana terket

beni sana terket bu son firar

Bu son firar