Unutmak...

Seni kaybetmekten korkmak! En başında buydu evet, düşüncesi bile korkutuyordu…


Sonra sen gittin dönmemek üzere, ben burada yalnızca senin yazarın, seni yazanın oldum Şimdi korktuğum şeyse, seni unutmak Seni unutursam seni yazamam, seni yazamazsam kısa süreli mutluluklar yaşayamam…


Oysa isterdim ki tek sen oku yazılarımı, seni benden dinle, benimle keşfet Eminim okumayacaksın bunları senin otuzundan sonra evleneceğin karına ve çocuklarına hazırlaman gereken bir hayat var, çalışmak zorundasın, bunlardan sana ne ki? Öyle aslında keşke ben de senin gibi olsaydım, umursamasaydım, üstüne düşmeseydim senin öyle, hayatımın ortasına yerleştirmeseydim, bir hazine sanıp sana vurulmasaydımŞimdi şimdi anlıyorum senin beni neden sevmediğini… Bana kalsın ama o kısmı Nasıl olsa sen benim seni sevme nedenlerimi biliyorsun…Ben adını hala şiir gibi okurken sen bana kurduğun cümleleri nasılsa başka bir kadına söylüyorsundurKendimden özür dilemekten yoruldum, tutamadım kendi kendime verdiğim sözümü Çünkü senin kalbin beynine, benimse beynim kalbime hükmen malup oldu


Ama yinede sevgilim sen, yağmur yağdığında sakın üzerini örtmeye çalışma bir şeylerle, çünkü ben o an yağmur tanesi olup dudaklarından öpmeye gelmişimdir Ve eğer içinin çok sıkıldığı bir gecede kar yağarsa bil ki unuttuğun bu kadın, senin adını zikrederek ölmüştür Kulakların çınlasın, sen unutulmadığını da bil diye…

Ve unutma bir kadını ağlattığın için cennetin kapısında adımı zikredeceksin Orada bırak adımı, senimi bile unutmuş olabilirim, kusura bakma Benim iyi halimden, en az, kırk yıl cehennemliksin…