Susuyorum...

Umuda açılan tüm kapılarımı kapatıp,

ıssız bir kösede karanlıga gömülüyorum!

Içimde bir kız çocugu var, duyuyorum sesini

"Hadi gel, oyna" diyor,

"Ben artık oynayamam" diyorum

Sesi uzaklaşıyor

Uyanıyorum

Yine karanlık,

yine sessizlikteyim

Kapılarımı açan olmamış,

Hala kapalıyım!

Aklıma bir cümle geliyor,

kimbilir nerede okudugum

"En büyük acılar bile 21 gün sürermiş!"

Bu kaçıncı 21 gün?

Neden hala devam ediyor?

Neden 21 gün

ve bu 21 gün neden gelmedi bana hiç?

Sorular soruları kovalıyor

ama ne bir cevap var

nede değişen birşey

Kalp yas tutar,

Göz yaş tutar,

Aşk tutulmaz

Bende tutamadım aşka dair umutlarımı odalarımda

Onlar açık kapılardan çıktı,

gitti ve ben sadece kapıları kapatabildim arkalarından!

Susuyorum

Bütün beklentilerimi asık bırakıp havada,

Karanlıgın çıglıklarında,

Sensizligin sessizliginde uykuya dalıyorum

Bir ses olsa uyansam!