Sana...

aslında anlatacak ne çok şeyim var sana

sahipsiz bıraktığın topraklarda

kavga dövüş yaşamaya çalışan bir kadının hikayesini fısıldıyabilirim kulaklarına

aslında gideceğinden hep eminken

sana hiç bitmeyecekmiş gibi bağlanmış bir kadının

nasıl iki elide kendi boğazında

yutkunma zorlukları içinde sabahlar yaşadığını

belki sadece bir iki cümle ile

belki de destanlar gibi milyonlarca satırla anlatabilirim sana

sen ki

bencilce çizdiğin yolda

bile bile yakarken bu kadının canını

aslında onun nasıl sana biriktiğini anımsatabilirim ya da

oysa biliyorum ki

hiçbir cümle işlemez teninden içeri

hiçbir şey yaralayamaz koca gövdeni

sen bildiğini okursun

kadın ağlar

sen istediğini söylersin

kadın susar

ama

bir sabah uyandığında

yanında bir fahişenin ki kadar hissiz bir tenle

günaydın bile diyememe hallerine büründüğünde

o zaman farkedeceksin

sahtece kadınım diyebildiğinin

gerçekten kadının olduğunu

işte o zaman

kurtaramıcak kimse seni

içinde yer etmiş

onu kovalamak için sahtece seviştiğin azabından

acıyacak

kanayacak

yakacak

gittikçe daha da büyüyecek içindeki boşluk

susturacak seni

nefes aldırmayacak

ve pişmanlığın o saatten sonra hiç bir işe yaramayacak