Aşkımızdan Özür Dilerim..

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

Bir büyük gaflet belki de en büyük günah gibi,

Bereket yağmurları gibi yağmalıyken

Yaprağında bir damla çiy durmalıyken

Bir melek yüreği bahçemde gülüme ateş düştüm

Kahretsin!

Bu ilk değil biliyorum,

aşkımıza haksızlık ettim

Öyle bir gerçek öyle Büyük Bir Hayal

Öyle devasa bir varlık öyle yokluğu korkunç

İfade edilemez, Kâinatlarca hacmin dar geldiği ey aşk,

Ey yüreğim ey tanrıdan en çok en büyük dilediğim

Ceylin çiçeğim tabiatın gelini, papatyam

Üzgünüm!

Bu ilk değil biliyorum,

aşkımıza haksızlık ettim

Tarifsiz mutluluklarımın gizemli dokunuşu

Dağların okyanusların; yoklukların yalnızlıkların aşılışı

en çaresiz çöl ardım, ulaşmaya çalışırken en büyük kudret pınarım

Dünde beklenmişim bugün yarında da yine beklenenim, bekleyişlerim

En çok özlenmiş en deli beklenen olmazsa yaşayamazım diğer yarım

Haklısın, Bu ilk değil biliyorum,

aşkımıza haksızlık ettim

Allah?ın meleklerinin kâinatın evrenin yıldızlarının şahit olduğu

Dağ taş kum kaya sema rengi ile yansıdığı suların tanık olduğu

Büyük inancım, tüm ayrıcılara direnirken büyük inadım

Var edilmişler içinde eşsiz azameti ile sevdayı tek algılayışım

Canım bebeğim sevgilim dostum aşkı helalim kadınım,

Ne dersen de haklısın,

Bu ilk Değil biliyorum

?BİZ?e haksızlık ettim

İstersen kör kuyulara kapat "sen zalimsin" haykırışınla

İstersen gözlerime mil çek, kulaklarıma kurşun dök, dağla yüreğimi

İstersen zerre zerre döşe kaldırımlara üzerime basıp geçsinler

Ve istersen en acısı o ya?

Unutarak her gün işkence ile öldür sol yanımı

Ne eylersen eyle Ceylin yüreğim haklısın,

ben aşkımıza haksızlık ettim

Aynaları kırdım haksız yüzümü görmeyeyim diye

Ellerimi kanattım yüreğimdeki kanayan acımı unuturum belki diye

Sonra da bir mavi kanatlı meleğe söyledim

nedametimi sana fısıldasın diye

Aslında ne çok sevdiğimi bildiğin halde

Seni nasıl da üzebildiğimin çılgınlığında

Delirdim delirdim aşkımıza hüznü nasıl da ilmek işledim diye

Bilememişim anlayamamışım, sen dünyamda daha yokken

yokluğunun bu kadar ağır ve bu kadar çaresiz çıldırışlar olduğunu

daha yokken bile var olduğunu nasıl da bilememişim

ben ömrümün sensiz geçmiş günlerine yanarken

bir de sensizlik korkularında bu denli kuşatılacağımı;

haklısın bilemedim kendi acımla kavgaya tutuşmuşken

o korku ile aslında istemesem de

sana; o, bana aşk ile çağlayan yüreğine haksızlık ettim

Ne derse de haklısın, Özür dilerim

aydınlık günlerimin güneşi, gün/eşim haklısın

aşkımıza haksızlık ettim

Bitmeyecek bitirilemeyecek

ne olursa olsun tükenmeyecek aşkımızdan Özür dilerim

Ama sen yine de Üzülmeyebilir misin?

Sadece edebilirsen yüreğinde yüreğinle

beni kendini ?BİZ?i

Affedebilir misin?

Edemezsen yine üzülme ve hiçbir şey de düşünme,

sen sadece mutluluğun en güzelini hak eden

O cennet "Yüreğini"

affet

Her şeyim Herkesim nefesim

olmazsa olmazım

yokluğu yokoluşum

Seni çok seviyorum

08-26-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Aşkımızdan Özür Dilerim.. Bir büyük gaflet belki de en büyük günah gibi, Bereket yağmurları gibi yağmalıyken Yaprağında bir damla çiy durmalıyken Bir melek yüreği bahçemde gülüme ateş düştüm Kahretsin! Bu ilk değil biliyorum, aşkımıza haksızlık ettim Öyle bir gerçek öyle Büyük Bir Hayal Öyle devasa bir varlık öyle yokluğu korkunç İfade edilemez, Kâinatlarca hacmin dar geldiği ey aşk, Ey yüreğim ey tanrıdan en çok en büyük dilediğim Ceylin çiçeğim tabiatın gelini, papatyam Üzgünüm! Bu ilk değil biliyorum, aşkımıza haksızlık ettim Tarifsiz mutluluklarımın gizemli dokunuşu Dağların okyanusların; yoklukların yalnızlıkların aşılışı en çaresiz çöl ardım, ulaşmaya çalışırken en büyük kudret pınarım Dünde beklenmişim bugün yarında da yine beklenenim, bekleyişlerim En çok özlenmiş en deli beklenen olmazsa yaşayamazım diğer yarım Haklısın, Bu ilk değil biliyorum, aşkımıza haksızlık ettim Allah?ın meleklerinin kâinatın evrenin yıldızlarının şahit olduğu Dağ taş kum kaya sema rengi ile yansıdığı suların tanık olduğu Büyük inancım, tüm ayrıcılara direnirken büyük inadım Var edilmişler içinde eşsiz azameti ile sevdayı tek algılayışım Canım bebeğim sevgilim dostum aşkı helalim kadınım, Ne dersen de haklısın, Bu ilk Değil biliyorum ?BİZ?e haksızlık ettim İstersen kör kuyulara kapat "sen zalimsin" haykırışınla İstersen gözlerime mil çek, kulaklarıma kurşun dök, dağla yüreğimi İstersen zerre zerre döşe kaldırımlara üzerime basıp geçsinler Ve istersen en acısı o ya? Unutarak her gün işkence ile öldür sol yanımı Ne eylersen eyle Ceylin yüreğim haklısın, ben aşkımıza haksızlık ettim Aynaları kırdım haksız yüzümü görmeyeyim diye Ellerimi kanattım yüreğimdeki kanayan acımı unuturum belki diye Sonra da bir mavi kanatlı meleğe söyledim nedametimi sana fısıldasın diye Aslında ne çok sevdiğimi bildiğin halde Seni nasıl da üzebildiğimin çılgınlığında Delirdim delirdim aşkımıza hüznü nasıl da ilmek işledim diye Bilememişim anlayamamışım, sen dünyamda daha yokken yokluğunun bu kadar ağır ve bu kadar çaresiz çıldırışlar olduğunu daha yokken bile var olduğunu nasıl da bilememişim ben ömrümün sensiz geçmiş günlerine yanarken bir de sensizlik korkularında bu denli kuşatılacağımı; haklısın bilemedim kendi acımla kavgaya tutuşmuşken o korku ile aslında istemesem de sana; o, bana aşk ile çağlayan yüreğine haksızlık ettim Ne derse de haklısın, Özür dilerim aydınlık günlerimin güneşi, gün/eşim haklısın aşkımıza haksızlık ettim Bitmeyecek bitirilemeyecek ne olursa olsun tükenmeyecek aşkımızdan Özür dilerim Ama sen yine de Üzülmeyebilir misin? Sadece edebilirsen yüreğinde yüreğinle beni kendini ?BİZ?i Affedebilir misin? Edemezsen yine üzülme ve hiçbir şey de düşünme, sen sadece mutluluğun en güzelini hak eden O cennet "Yüreğini" affet Her şeyim Herkesim nefesim olmazsa olmazım yokluğu yokoluşum Seni çok seviyorum