Bir Annenin Son Mektubu

Annemin sadece bir gözü vardı Öteki gözü çukurdu, yani yeri boştu

Bir annenin son mektubu

Ondan nefret ediyordum Çünkü bu durum beni arkadaşlarımın arasında utandırıyordu


Babam, ben daha küçükken bir kazada öldüğünden, ailemizi geçindirmek de anneme kalmıştı Bunun için okulda aşçılık yapıyordu


İlk okulda iken bir gün annem bana "merhaba" demeye gelmişti Sanki, yerin dibine geçmiştim Bunu bana nasıl yapabilirdi?


Onu görmezden geldim, ona nefretle bakarak oradan kaçtım




Ertesi gün sınıfta bir arkadaşım bana, "Senin annenin sadece bir gözü var Diğeri ne biçim!" Dedi Diğerleri de gülüşüyorlardı


O anda yerin dibine girmek ve de annemin ortadan kaybolmasını istedim


Bu yüzden, o gün onunla karşılaşınca dedim ki:


-"Beni gülünç duruma düşüreceğine, ölsen daha iyi!"


Annem karşılık vermedi Sadece, tek gözüyle bana biraz baktı ve uzaklaştı gitti


Dediklerim hakkında bir saniye bile düşünmemiştim, çünkü çok kızmıştım Onun duyguları beni hiç ilgilendirmiyordu Onu evde istemiyordum ama ev onun üzerineydi




Çok çalıştım, kendime yeter oldum, sonunda Singapur'a okumaya gittim


Bir süre sonra da evlendim Birikimime borç ekleyerek kendime bir ev aldım


Daha sonra çocuklarım oldu ve hayatımdan memnundum Annemi unutmuştum




Bir gün annem bizi ziyarete gelmişti Öyle ya, kaç yıldır beni görmemişti


Kapıya gelince, çocuklarım tek gözlü birini görünce birden korktular, sonrada güldüler


"Babaanneniz" diyemedim İçeri girince ilk fırsatta ona:


-"Evime gelip çocuklarımı nasıl korkutabilirsin? Buradan hemen git!" Dedim


Bu çıkışıma annem kısık bir sesle:


-"Kusura bakmayın, ben yanlış adrese geldim galiba!" Dedi ve çıktı-gitti



Aradan yine uzun bir zaman geçmişti


Bir gün "mezunlar toplantısı" için okulumdan bir mektup aldım


Karıma; "iş seyahatine gidiyorum" diye bahane uydurdum


Mezunlar toplantısından sonra, birden aklıma düştü'Sadece meraktan' eski evime gittim


Eski komşularımıza sorduğumda, "annemin öldüğünü" söylediler


Önce biraz sevinç duyar gibi oldum ama içimde bir burukluk ve sızı hissettim


Ben şaşkınca beklerken, "bana verilsin diye annemin bir mektup bıraktığını" söylediler


Açtım ve okumaya başladım:


-En sevgili oğlum Her zaman seni düşündüm


Singapur'a gelip çocuklarını korkuttuğum için üzüldüm


Mezunlar gününde geleceksin diye çok sevindim ve bekledim


Ama; "seni görmek için yataktan kalkabilir miyim" diye çok düşündüm


Seni büyütürken, 'tek gözümle' sürekli bir utanç kaynağı olduğum için de üzgünüm biliyormusun biricik oğlum ?


Sen küçücükken, babanla birlikte bir kaza geçirmiştin Baban öldü fakat sen, bir gözünü kaybetmiştin Bir anne olarak, senin tek bir gözle büyümene dayanamazdım


Bu yüzden, babandan kalan tarlayı satarak, ameliyat masraflarına yatırdım


İşte ,şimdi o yeri boş olan gözüm var ya , onu sana vermiştim Nakil çok başarılı geçmişti, hiç fark edilmiyordu "O gözle, biricik oğlum görüyor ya" diye çok mutlu oluyordum ana yüreği ya oğul, sana 'sen benim gözümle görüyorsun 'diyemedim


Başarılarından dolayı seninle o kadar gurur duyuyordum ki, bu bana yetiyordu


Her şeye rağmen, sen benim oğlumsun


Bütün sevgilerimle Annen

Canım Annceciğim benim Seni Çok Seviyorum Neden hep dalıp dalıp gidiyorsun, neden bana hep üzgün üzgün bakıyorsun, neden hep aynı soruları tekrarlıyorsun, neden kendini suçlamaktan vazgeçmiyorsun, neden hep kızgınlık duyuyorsun? Halbuki ben meleklere: "beni bu halde dünyaya gönderirseniz ben orda ne yaparım diye sorduğumda: "korkma dediler, orda senin annen olacak, biz senin için en iyisini seçtik, sana o bizden daha iyi bakacaktır, sana birçok şeyi o öğretecektir ama unutmaki senin de ona öğreteceğin birçok şey var, o sana öğretecek sen ona öğreteceksin ve birgün kendi kendine yaşayabileceksin" dediler Hadi anneciğim başlayalım çalışmaya, öncelikle ben sana ceza olarak değil ödül olarak gönderildim, ben senin ödülünüm bunun farkına varmalısın ve anneciğim bu ödülde suçlu aramana gerek yok bir an önce nedenler üzerinde durmaktan vazgeçip sonuçlar üzerinde yoğunlaşmaya başlamalısın Benden utanma, insanların bakışlarına aldırma, beni gittiğin her yere götür, eğer kendi kendime yeterli hale gelmemi istiyorsan sakın anlamadığımı düşünme beni konsere, tiyatroya, sinemaya götür anneciğim Belli mi olur bakarsın sen ve ben belkide toplumun melekelere bakış açısını değiştiririz ha ne dersin anneciğim Hadi kalk anneciğim denize gidelim bana yüzmeyi öğret, hep evde oturmaktan sıkıldım artık sadece okula giderken dışarı çıkıyorum Tamam sana söz veriyorum akşam döndüğümüzde bütün ödevlerimi yapacağım anneciğim Sana verilen görevin çok zor olduğunu biliyorum ama unutma yalnız değiliz çok yavaşta olsa ben öğreniyorum, gelişiyorum, büyüyorum yakında duygularımı sana sesli olarak söyleyeceğim, şimdi güçlü olma zamanı anneciğim Etrafımızdaki diğer melekleri düşün anneciğim Ne demişti melekler "senin annen var korkma o seni korur ve sana herşeyi öğretir, Tanrı senin için en iyisini seçti", sen varken anneciğim hiç korkmuyorum biliyor musun çünkü Tanrı seni seçti anneciğim Babama ve diğer akrabalarımıza bizi yalnız bıraktıklarını düşündüğün için kızma sakın çünkü onlar senin kadar güçlü değiller anneciğim bak göreceksin biz ilerleme kaydettikçe onlarda şaşıracaktır ve bize katılacaklardır Sen ve ben çok özeliz Şimdiye kadar birbirimize öğrettiklerimizi bi düşünsene nekadar da çok şey öğrendik, yaşadığımız toplumda bile daha önce farkında olmadığımız şeylerin farkına vardık ve anneciğim biz kazanacağız Birgün kendi başıma okula gidebileceğim, koşup oynayabileceğim, bağıra bağıra şarkı söyleyebileceğim, yaramazlıklar yapıp şımaracağım, hatta sen balkondan hadi meleğim geç oldu eve gel artık diye arkamdan sesleneceksin anneciğim, bende sana "ama anne biraz daha oynamak istiyorum" diyebileceğim Bütün bunları seçilmiş olan senin sayende yapacağım çünkü sen çok özel biri olmasaydın Tanrı seni seçmezdi anneciğim Her ne yaparsan yap beni toplumdan uzak tutma anneciğim, başta da söylediğim gibi insanların bakışlarına aldırış etme ve beni gittiğin her yere götür çünkü seninle herşey çok daha güzel anneciğim Seni çok seven meleğin kocaman öpüyor


ANNECİĞİM

Manolyam

Manolya kokulum

Narin, sesiz, yürekli annem

Yüreği bir serçe misali kanat çırpan annem


Daha yoktuk bu dünyada

Oysa yaratan bizi çoktan yazmıştı birbirimize

Sevgiyle yoğurmuştu senin yüreğini

Benimkini de sevgiyle yoğur diye

Bu sevgi bulutu öyle büyüdü ki bizde

Ilık bir yağmura dönüştü

Anne ve kızının yüreğinde


Annem!

Cennetim!

Uzaktayım senden

Sessizim

Oysaki çığlık çığlığa özledim seni!


Ruhun her gece yanıbaşımda

Ben uyumadan önce saçlarımı okşuyor

Alnımdan öpüyor

Tıpkı bebekliğimden beri yaptığın gibi


Bazen resmine bakıyorum

Sanki karşımda sen varsın

Sesin kulaklarımda yankılanıyor

Yüzüne dokunuyorum

Başımı göğsüne koyuyorum

Hala küçük bebeğinmişim gibi

Tüm korkularım kayboluveriyor

Huzur buluyorum


Kavgalarımızı hatırlıyorum

Keçi gibi inatlaşmamı

Gülümsüyorum


Birbirimizi kızdırdığımız zaman nasıl da gülüverirdik hemen!

Ben bir şeylere çatardım

Sen de bıyık altından gülüp

Hemen yumuşatıverirdin beni


Küçüklüğümde yaşadığın bir olayı anlatmıştın

Sen bana kızmışsın hiç yoktan yere

İlgilenmemişsin

Ben daha 5 yaşındaymışım

Ve sen nasıl erdemli birisin ki

Gelip 5 yaşındaki çocuğundan özür dilemiş;

"Kusura bakma kızım, bugün çok yorgundum" demişsin


Herkes iyi tanısın!

İşte bu benim ANNEM!

Annelerin gerçekten sultanısın birtanem

Sana boşuna sultan demiyorum

Ruhum, kalbim

Tüm benliğim yanında manolyam

Bedenim yanında olamasa da


SENİN CENNETE İHTİYACIN YOK,

SEN ZATEN CENNETTEN BİR ÇİÇEKSİN

ASLA SOLMAYACAKSIN!!


SENİ SEVİYORUM ANNECİM