|| Artık Seni Özlemeye Tahammülüm Kalmadı ||

Ayrıldığımız günden bu yana uzun zaman geçti görüşemedik


Gönül toprağına kök salmış koca çınarın artık ayrılık rüzgarlarıyla sevgi tomurcuklarını dökmeye başladı bile!

Biliyorsun hayat bir yığın yalanla dolu bir o kadar da kendimizi kaybedip çırpınmalarımızı duyurmaya çalışmakla geçirecek kadar da kısa…Haklısın ama; bazen de hayatın albenisine kapılıp gönlümüzün gül bahçelerine sırt çeviriyoruz değil mi?



Bu kadar uzun zaman sonra seni bana hatırlatan neydi biliyor musun? Bahar rüzgarı uğradı bugün buraya Dağlar ardından dost diyarından geldiğini söyledi Senin o güzel dost kokunu getirmiş bana Tüm bedenimle hissetmeyi özleyen varlığım seni koklayamaya bile kıyamadı…


İçimde senden kalan duyguların can çekiştiğini hissettim Ruhuma aşinası olduğum bir hüzün çöktü Seni her gördüğümde duyduğum derin ve deli aşkla amansız çarptı kalbim


Gözlerim yağmur yüklü bir bulut yüreğim onca hatıranın ızdırabıyla dolu


Özlem ayrı bir sızı; bir türlü gönderemediğim yüzümdeki saf sitem Hangi yaşta hangi çağda olursa olsun insan olanın kervanından sıkça geçen buruk bir duygu





Artık seni özlemeye tahammülüm kalmadı



Sensiz hayat çekilmiyor Gönlümün Dostu Son bir kere gel bana Bir deniz çalkantısı bir gök gürültüsü bir martı sesi bir bahar rüzgârı gibi… Yaşantımın ve gönlümün en güzel gerçeği: ellerim gözlerim yüreğim çıkmazların en kuytu köşelerinde



Dileğim bir şarkı sözleri sözü gibi: “ Özlemişim seni bir tanem Gel döndür beni bu yollardan Haydi bekliyorum”