Ayrılık Acısını Soranlara!!!

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-26-2012

Kalp dediğin nasıl dayanır acıya?

Bu kadar güçlü müdür?

Ayrılığın kokusu sinince bedene, nasıl geçer?

Kaybetmek sevdiğini,ölüme benziyor

Bazen ölümden bile daha

zor geliyor

Bir daha hiç güneş doğmayacakmış gibi, bir daha nefes

alamayacakmışsın gibi,

bu acı ömrü törpülüyor

Her kes bu acı nasıl geçer diye soruyor? Öyle kolay geçmez!

İstiyorum ki, elimde sihirli bir değenek olsun,

her birinizin kalbine dokunup, sileyim kederinizi ama olmuyor

Zamandan başka ilacı, çaresi yok bu eziyetin dostlarım

Ne çivi-çiviyi söküyor, ne ateşi su söndürüyor

Sabretmesi zor olan saatlerin bitiminde, bir şekilde geçiyor

İz kalmıyor mu? Hemde öyle bir kalıyor ki! Kalp ağrısının

benzeri bir ağrıyı, vücudun her hangi bir yanında çekmek mümkün değil

Ne kağıt kesiği, ne gece yarısı tutan azı dişi, ne taş döken

böbrek

hiç biri sevdiğini kaybetmenin verdiği eziyeti vermiyor

O yüzden bir çözümü yok ayrılık acısının ÇEKECEKSİN!

Çivi çiviyi de sökmez üstelik bu durumda, gidip kendini boşuna rezil etmeyeceksin

Ayrılık sonrası neler yapa bilir insanlar, tahmin etmek güç

Bir çeşit delilik hali, akılsanki artık o kafanın içinde durmuyor

Mantık, aşkla çıkıp gitmişti zaten, üstüne ayrılık geldiğinde,

bir daha dönmüyor

Her şeye rağmen, ağlayacaksa insan, bir aşkın ardından

ağlamalı!

Gözyaşı dediğin en çok aşkın finaline yakışıyor

Gözbebeğinden yüreğe akan o inci taneleri, gönlün üstünde zarif duruyor

Her insan, en az bir kere yaşamalı bu acıyı! Üstelik acısını da madalya gibi taşımalı göğsünde; bakınca uzaktan, bir kalp

daha öğrenmiş sevdayı demeliyiz

ALKIŞLAMALIYIZ!!!

Kimi sevdiğin, ne kadar sevdiğin, ne yaşadığın çok da önemli

değil!

Asıl olan aşktır, asıl mesele onu tatmaktır

Sahip olduğumuz

her şey gibi, aşkın da bir bedeli var; çok da pahalı üstelik!

Aşka inanlar, bu bedeli ödemeyi baştan kabul etmiş sayılır

Çektiğin acıları kendinde hazine edebildiğin sürece, ruhunu,

özünü büyütürsün

İnsan, acı çekerse anlar başka birini

Onun gözleriyle bakabilmeyi öğrenir

Onun sızısını duyabilir

içinde

Kendi başına geldikten sonra vazgeçersin eleştirmekten,

yermekten, aşağılamaktan!

Farkına varırsın hayatın, sevginin, onurun, erdemin ve en

önemlisi kendinin!

Ayrılık acısı çekmek, değerlendirir yüreği

Hayata tutunmayı öğrenirsin

Zor geçen ama başaran ruhlardan olursun

Gelişirsin,

değişirisn, pekişirsin

İnsan olursun yani, demini alırsın

Akıllıysan eğer, kalbine sevmeyi öğretirsin! Sonunda acı

varmış!

Sen kendine hazinesin, onu da aslanlar gibi çekersin!

08-26-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Ayrılık Acısını Soranlara!!! Kalp dediğin nasıl dayanır acıya? Bu kadar güçlü müdür? Ayrılığın kokusu sinince bedene, nasıl geçer? Kaybetmek sevdiğini,ölüme benziyorBazen ölümden bile daha zor geliyor Bir daha hiç güneş doğmayacakmış gibi, bir daha nefes alamayacakmışsın gibi, bu acı ömrü törpülüyor Her kes bu acı nasıl geçer diye soruyor? Öyle kolay geçmez! İstiyorum ki, elimde sihirli bir değenek olsun, her birinizin kalbine dokunup, sileyim kederinizi ama olmuyor Zamandan başka ilacı, çaresi yok bu eziyetin dostlarım Ne çivi-çiviyi söküyor, ne ateşi su söndürüyor Sabretmesi zor olan saatlerin bitiminde, bir şekilde geçiyor İz kalmıyor mu? Hemde öyle bir kalıyor ki! Kalp ağrısının benzeri bir ağrıyı, vücudun her hangi bir yanında çekmek mümkün değil Ne kağıt kesiği, ne gece yarısı tutan azı dişi, ne taş döken böbrek hiç biri sevdiğini kaybetmenin verdiği eziyeti vermiyor O yüzden bir çözümü yok ayrılık acısının ÇEKECEKSİN! Çivi çiviyi de sökmez üstelik bu durumda, gidip kendini boşuna rezil etmeyeceksin Ayrılık sonrası neler yapa bilir insanlar, tahmin etmek güç Bir çeşit delilik hali, akılsanki artık o kafanın içinde durmuyor Mantık, aşkla çıkıp gitmişti zaten, üstüne ayrılık geldiğinde, bir daha dönmüyor Her şeye rağmen, ağlayacaksa insan, bir aşkın ardından ağlamalı! Gözyaşı dediğin en çok aşkın finaline yakışıyor Gözbebeğinden yüreğe akan o inci taneleri, gönlün üstünde zarif duruyor Her insan, en az bir kere yaşamalı bu acıyı! Üstelik acısını da madalya gibi taşımalı göğsünde; bakınca uzaktan, bir kalp daha öğrenmiş sevdayı demeliyiz ALKIŞLAMALIYIZ!!! Kimi sevdiğin, ne kadar sevdiğin, ne yaşadığın çok da önemli değil! Asıl olan aşktır, asıl mesele onu tatmaktır Sahip olduğumuz her şey gibi, aşkın da bir bedeli var; çok da pahalı üstelik! Aşka inanlar, bu bedeli ödemeyi baştan kabul etmiş sayılır Çektiğin acıları kendinde hazine edebildiğin sürece, ruhunu, özünü büyütürsün İnsan, acı çekerse anlar başka birini Onun gözleriyle bakabilmeyi öğrenir Onun sızısını duyabilir içinde Kendi başına geldikten sonra vazgeçersin eleştirmekten, yermekten, aşağılamaktan! Farkına varırsın hayatın, sevginin, onurun, erdemin ve en önemlisi kendinin! Ayrılık acısı çekmek, değerlendirir yüreği Hayata tutunmayı öğrenirsin Zor geçen ama başaran ruhlardan olursun Gelişirsin, değişirisn, pekişirsin İnsan olursun yani, demini alırsın Akıllıysan eğer, kalbine sevmeyi öğretirsin! Sonunda acı varmış! Sen kendine hazinesin, onu da aslanlar gibi çekersin!