&Quot; Sebeblerin Sebebi&Quot;

Neden “yağmuru bulutlar taşır” da “yağmur, yoğunluk vesilesiyle iner” zemine…

Neden “her kar tanesini bir melek indirir” de “karlar, çiçek misali bozulmadan süsler” yeryüzünü…

Neden “yer plakaları hareket ederken birbirlerine çarpar” da depremler olur bu vesile ile

Neden “polenler rüzgar vesilesi ile dört bir yanı dolanır” da çiçekler tohum tohum düşmeden renk vermez toprağa…

Neden “meyve, ağaçsız-dalsız olmaz” da fidan vesilesiyle kavuşuruz ancak o güzelim nimetlere

Neden “eti inek, koyun vesilesiyle elde ederiz” de gökten zembille inmez insanlığa bıldırcın misali

Neden “zeytini, inciri topraktan çıkarırız” da tohumsuz mahsul alamayız kudret helvası gibi

Neden güneş var sıcak vesilesi?

Neden ay gece için?

Neden su ve ateş hep bir nedenin ardında?

Neden?

Neden?

Neden?

Neden “neden”lerle dolu bir dünyamız var ki?

İsmi lâzım değil, bir şâirin dediği gibi:

“Hiç acıkmasam dersin, hiç yorulmasam dersin, hiç ihtiyacım olmasa dersin; e ölsene o zaman…”

Dünya cennet değil ki bu sebeplerden münezzeh bir hayat yaşayalım…

Cenâb-ı Hak, “neden”lerin arkasına gizlenmiş idraklerin ötesinde tek gerçek;

“Ey iman edenler! Allâh’tan korkun ve O’na yaklaşmak için vesileler arayın…” (el-Mâide, 35)

Bütün bu vesileler olmadan da var kılınırdı kâinat, tıpkı sebeplerden soyundurulmuş cennet ve cehennem gibi… Halbuki bir hükümdarlığın saltanatı, nasıl çalışanlarının ve ordusunun büyüklüğüyle idrak edilebiliyorsa; Hak olan da sayısız vesile ve meleklerini yaymış saltanatının dört bir yanına anlayalım diye… Âlemde her şey bir vesîle ile var ve asıl gâye, bu vesîlenin ardındaki gerçek saltanatı görebilmek…

Kâinat nice güzel vesilelerle muttasıf yaratılmış… Bu sebep ve sıfatlardan yol bularak “Sebeplerin Sebebi”ne vâsıl olmak ne güzel… Bilhassa bu yolculuğu gönül ikliminin kaptan-ı deryalarıyla tamamlayabilmek…

Râbbimiz; Mevlânâların, Geylânîlerin, Yûnusların vâsıtalarında yer alabilmeyi ihsân eylesin Nûrânî sîmâlardaki ışık vesilesiyle Nûr’a gark olabilmeyi nasîb etsin cümlemize…