Seven Sabreder Ve Sevilir

Seven sabreder ve sevilir

Oduncuyu böyle sabırlı yapan şey neydi peki?

Fakir oduncu, rızkını temin etmek için geceden yola çıktı, abdest aldı, namaz kıldı Ama nasıl?

Karanlıkta abdest aldı, göreni yalnız Rabbi idi

Namaza durdu, karşısında ALLAH vardı Yani onu yaratanı, yoktan var edeni, onu seveni, ihsanlarda bulunanı, en yakını, en dostu, en sevgilisi

O'nunla konuşuyordu Her bir zerresinde O'nun yaratmasını hissediyordu Huzurunda rukûya eğiliyor, secdelere yüz sürüyordu Ellerini açtığında her şeyin ve herkesin sahibine dokunuyordu ve yalnız O'ndan istiyordu

Oturup zikrini yaptığında, adını söylediği uzakta değildi Kendinden bile yakın olanı kalbinden zikrediyordu Her ALLAH dediğinde, o ezeli ve ebedi sevgilinin bütün rahmet ve şefkatini benliğinde hissediyordu

Böyle bir kula sabırlı olmak zor değil

Peki bizi hikayedeki oduncu gibi olmaktan alıkoyan nedir? Namazımızı oduncu gibi kılmaya, secdelere kapanmaya, zikretmeye engel olan şey Kılmakta olduğumuz namazın son namazımız, vardığımız secdenin son secdemiz olabileceği idraki ile namazımızı kılmaya engel nedir ki, kendimizde bir varlık, bir büyüklük iddiası olsun da haksızlık edelim, haksızlık karşısında sabırsız olalım?

Gaye ALLAH O, hepimize sesleniyor:

(Rasulüm) kullarım sana, beni sorduğunda (söyle onlara): Ben çok yakınım Bana dua ettiği vakit dua edenin çağrısına karşılık veririm O halde (kullarım ) karşılık vermem için bana yönelsinler ve bana inansınlar ki doğru yolda gitmiş olsunlar (Bakara, 186)

O'na inanmak, O'na yönelmek, O'na seslenmek Oduncunun emsalsiz sabrının ardında bu vardı İbadetlerini böyle bir ruhla yapıyordu Hayatını bu ruhla yaşıyordu

Uzakta değil, çare kendimizde, içimizde

MEHMET IŞIK