ßir Gün Sustum....

Bir gün sustum,

değer miydi serzenişinin

adı konmaz cevaplarıyla,

nereye saklanacağı şaibeli bir nefretin şerefine

Günlerin sevdaya boyanmış kırmızılarına,

mor krizantem anlamları yükledim

Bildiğim doğrular hala doğru mu bilmezken,

sen yokken üzerini çizdim tüm Seni Seviyorum’ların

Geçti mi diye sorsalar,

geçmiyor ki zaman


Bir gün sustum,

sanki avazı çıktığı kadar

çığlık atar gibi,

sanki sert sesli harfleri

içime sokar gibi,

gibileri fazla itiraflar gibi

Ölümden kederli, aşktan bedelli,

yaşlanmış köpek misali

itip kakılan bir acının ortasında

Bir halta yaradı mı diye sorsalar,

o bir halt etmiş,

hayatsa umarsız


Bir gün sustum,

yarim mesken tutmuşken tüm utançları,

ar diye sarılmışken tüm günahları,

teninde iz bırakmışken bilmediğim yasakları

Sevdiği yerden kanattı ya,

unuttu mu diye sorsalar,

eller yarasını saramadı ki,

kalpten müsaade çıkmadı ki,

kara saçlarından o mu suçlu ki


Al bu şiiri de sana sustum,

kalmasın diye hiçbir ahın,

helal olsun gözyaşlarım

ve olmaz olsun gel diyen haykırışların!

Şimdi garezim bana,

pişmanlıklar sana,

küsüşler tüm dünyaya

Susuşum kendimden,

gidişim kendinden,

bitişin kendiliğinden