Hiçbir Ayrılıkta Hoşçakalamıyor İnsan...

aşkımıza ödül diye yüreğimde taş bıraktın gidiyorken imza diye gözlerimde yaş bıraktın





Gözlerini kapat ve bana bak, ben diye ne varsa gördüğün aslında senin yokluğun





Gece yarısına yaklaşıyor zaman




Bu vakitlerde gitmiştin en tavırsız halinle


Umursamaz zamanların vardı

Sırtında ne eksik bir düş ne fazla bir gülüş vardı





Geldiği gibi gitmiyordu aşk





Masada yarım kalmış bir hayat,ucu yırtılmış birkaç anı var





Zamanı geliyor yaklaşıyoruz geceye,


Gece yarıları yaklaşıyor bize

Dizilir peşi sıra eksik kalmış söz kırımı heceler








Kelimeler eksikKelimeler YetersizKelimeler Bizi Yitirmiş!





Vakit geçiyor gece yaklaşıyordu bize




Aklından geçen ne varsa ayrılığı besteliyordu


Sözlerinde fikrin,satırlarında suretin

Senden geçiyordu,

Senden geliyordu ayrılık

Sendeliyordun!





Dudağından akan cümlelerin yok oluyordu


Bilmediğin yolculuğun seyrine akıp gidiyordun


Sözlerine karan/lık bürümüş cümleler kurup,aynı karanlıkta yol alıyordun





Tenine sis değmemiş bir gökyüzü arıyorsun,


Yönün yanlış!


Yolun yanlış!

Sen yalnızsın/ben yalın

Benim artık tek kalabalığım gece yarılarında bana yaklaşan yıldızlarım





Düşte bile ayrı kalsan


Hiçbir ayrılıkta hoş/ça kalamıyor insan!