İmkansız Hayallerden Başka Tutunacak Bir Şeyim Kalmadı Ki...

Bu şehirde buldum buğday ellerini

Bu şehirde sevdim badem dillerini

Senle unuttum bütün ezberlerimi

Pişman değilim ama göçtüm kederden





Son cümlelerini yazmaya hala korkuyorum bu hikayenin Bu yüzden hep eksik, hep yarım kalıyor bir yanım gibi Tamamlanamıyorum Hiç bir şey de yerli yerinde değil zaten Herşey karmakarışık, darmadağın Bu karmaşanın içinde gözlerimi kapatıp yürüyorum sadece Nereye gittiğimi bilmeden, nereye varacağımı düşünmeden Yaşamaksa bu eğer, yaşıyorum

Gelip geçici heveslere sarılıp, mutluluk sanıyorum onları Oysa ki değiller


Yalnızlığa her takılıp kaldığımda sessiz bakışlarımı sen dolduruyorsun yine


Sana dair kurduğum cümlelerimde, düşüncelerimde keşkelere yer olmadı hiç Yine olsan, yine yaşardım seni doyasıya Sonunun acı, özlem, gözyaşı olduğunu, gideceğini, biteceğimizi bilsem de Gidişinle ardında böyle küskün, böyle yarım bir ben bırakacağını bilsem de





Tuhaf buluyorlar bu kaçak halimi

Seninle doldurdum yasak ihlalimi

Seninle kapattım aşk defterlerimi

Düşman değilim ama çöktüm erkenden





Son sözleri söyledi hayat bizim sevdamız adına, kapattı perdeyi Ne senin gücün yeterdi yeniden açmaya, ne de benim Hayata inat direndik bu hikayenin sonunu yazmamaya Yarım kaldı


Kim kazanmıştı, kim kaybetmişti, onu bile bilemedik Ne sana kırılabildim, ne de kendime Yokluğuna,sensizliğe düşman oldum ben sadece


Gözüm kapalı yürüdüğüm , açıp gözümü durduğum yerler senden artan sevmelerle dolu olacak


Dedim ya; bu hikayeye bir son bulamadım ben Hiç bir sonu yakıştıramadım sevdamıza


İmkansız hayallerden başka tutunacak bir şeyim kalmadı ki