Sebebim Sensin ...

Evdeyim Yalnızım Seni düşünüyorum yine Seni düşlüyorum,hayaller kuruyorum Hani bana “Seni seviyorum (:” demiştin ya hatırlar mısın? Ona bakıyordum O kadar içten gelmişti, o kadar inanmıştım ki sana Ne aptalmışım oysaki Başıma gelecekleri nereden bilebilirdim ki Hasta oldum soğuk yüzünden Boğazım her yutkunuşumda ağrıyor, sızlıyor ama bu hastalık geçer Peki ya kalbim ne olacak? Her atışında ayrı acı çekiyorum Hayat insanı kendinden nasıl bezdiriyormuş meğerse Ben hep filmlerdeki gibi mutlu olacağız sanırdım Şimdi ise yaşamak boş bir şey gibi geliyor bana, yaşamak istemiyorum İnsan hayatta istediği şeyleri yapmalı bence Sistemin ondan istediklerine aldırış etmeden Paraymış, işmiş, arabaymış, evmiş hepsi maddiyat Eğer böyle maddiyatçı olmak isteyen varsa onlar para kazansın ama ben istemiyorum Ben düşünmek istiyorum Beni müziklerimle bıraksınlar istiyorum Ben senin gibi olmak istemiyorum Ben bir karar vermeden önce düşünmek istiyorum Senin yaptığın bencilliğin ve vurdumduymazlığın bariz simgeleridir Ama hayır, ben yapmayacağım senin yaptıklarını Bencil veya vurdumduymaz olmayacağım İnsanların duygularına önem vereceğim İnsanların yüzüne değil kalbine önem vereceğim Sen bunları sıradan ilişkiler gibi görüyor olabilirsin Eğer öyleyse beni anlamamışsın demektir ben sevgiden bahsediyorum, hoşlanmaktan değil Ben seni sevdiğimi söyleyebiliyorum çünkü bunun sorumluluklarını alabiliyorum Ama sen bir çocuk oyuncağıymış gibi istediğin zaman istediğin kişiye sevdiğini söylüyorsun Bu seninki sefillik, ruhsuzluk ve kalpsizliktir Sen benim duygularımı hiçe saydın Aldırış etmeden kafana göre beni sevdiğini söyledin, bana o mutluluğu yaşattın, bana umut verdin Sen bunların sorumluluklarını aldın mı peki ha! Senin tek yaptığın özür dilerim diyip işin içinden sıyrılmak Aslında işin en ilginç yanı ve beni öldüren yanı ne biliyor musun? Tüm bunların ardından, çektiğim onca acılardan, döktüğüm onca gözyaşından sonra hiçbir şey olmamış gibi gülebilmen Evet, yanlış duymadın beni öldürdün Senin yüzünden, senin insafsızlığın yüzünden ben az kalsın ölüyordum Sen bilir misin o duyguyu? O çaresizliği, o bitkinliği, o kırgınlığı… Sen gülüp eğlenirken ben şimdi günden güne ölüyorum Ağlıyorum, ama sana değil kendime Halime ağlıyorum Sensizliğime, senin yüzünden giden yıllarıma, benim yüzümden üzülen onca insana ağlıyorum Ama en kötüsü de hala seni sevdiğim için ağlıyorum Ben artık seninle olamam Seni istemiyorum artık Seviyorum, ama istemiyorum Git, uzaklaş, nefret et benden Bana bir daha geri dönme Çünkü biliyorum, eğer bana geri dönmeye çalışırsan seni terslerim ve üzerim Ben de üzülürüm Bırakalım her şeyi böyle oluruna Bir gün yollarımız ayrılacak nasıl olsa Belki zamanla unuturum seni Ama hala seni hayal eden şu kafam, hala seni seven şu kalbim var ya hiç istemiyor seni unutmamı Senle mutlu olmak istiyorlar İşte bunun adı da “İmkânsız” İmkânsız, sonsuzdur Sonsuza kadar gider İşte bir insanın hiç anlayamayacağı şu sonsuz kavramını ben senin sayende öğrendim


Okuyan herkese teşekkür ederim