Senden Sonra Çok Durmadım Kendimde

Parmak uçlarıma vuruyor yokluğun,

yine sen düşüyorsun satırlarıma,

bak yine seni çiziyorum şiir dolusu,

sonra geçip karşısına iyiki varsın diyorum,

ağlıyorum

hançerlerle kazıyorum göz yaşlarımı yanağımdan,

akan kanın üzerine yeminler ediyorum,

bir daha ağlamak yok diyorum,

sonra bozup tövbemi günahlarıma bir yenisini ekliyorum


senden sonra çok durmadım kendimde,

sahipsiz bedenimi bırakıp tenha bir köşede,

eksik bir canla düştüm peşine,

hadi yine çık karşıma,

önce yalan sevginle seviyorum de,

sonrada elvedalar bırak yüreğime bütün gerçekliğinle,

bende bu acıyla bir dize daha ekliyeyim şiirime,

ve kokunu süreyim satırlarıma hiç koklamamak üzere


terketmek sana terkedilmek bana kolay nasıl olsa,

tek tanesine inanmam ela gözlerin yaşla dolsa,

sende inanmamıştın hatırla,

sana gitme diye haykıran,

titreyen feryadıma,

yalnızlığı bırakıp avuçlarıma yol almıştın,

adresi meçhul bir diyara,

aldırma sen bana yalnızlıkta yakıştı yanıma


soğuk bir gecenin kıyısından sensizliğe bakıyorum,

hasretinin ummanına dalıyor bakışlarım,

çığlıklar yağdırıyorum kör karanlığa,

umutlarımı bağlayıp bir taşa,

sebepsizce bırakıyorum sonsuzluğun sonuna,

bütün dönüş yollarına mayınlar döşüyorum,

kapatıyorum kendimi sessizliğe,

ve yine konuşmamak üzere susuyorum,

farkındayım çok sürmez suskunluğum,

çünkü hayalin vurdukça gönül sahiline,

kalemimi batırıp batırıp yüreğime,

firari bir şiire suretini işliyorum,

ve yine geçip karşısına dön diye haykırıyorum,

bu yüzden uzun sürmez suskunluğum,

ben sadece kendimi kandırıyorum,

döşediğim bütün mayınlara bir bir kendim basıyorum,

ama inan sensizlik kadar ölmüyorum