Hangi Günahın Bedeli Senin Yokluğun...

Yokluğun içimde ateşten bir gömlek Her gün yenisiyle değiştiriyorum Her gün bir öncekinden daha çok yanıyor canım her gün bir öncekinden daha çok ölüyor ruhum Senin sevginle hayat bulurken diğer yandan yokluğunla biraz daha yok oluyorum


Yokluğun içimde fırtına önceki bir sessizlik Her zamankinden daha çok durgunum her zamankinden daha çok yaralı Rüzgarda yolunu şaşırmış bir kelebek misali salınıyor cansız bedenim sensizliğin girdabında


Sana deli gibi aşıkken kollarımın hep boşluğu sarması acı veriyor Sözler dokunuşların yerini almıyor Bu yüzden ne söylesem hep yarım ne yazsam hep eksik kalıyor


Seni sensiz yaşamaya alıştım demiştim ya Yalan söyledim sana Kendimle birlikte kandırdım seni de Bir avuntuydu imkansızlığına karşı Bir teselliydi çaresizliğimize nispet Hani sensiz yaşayamam ben ölürüm demiştim ya sevgili Şimdilerde nefessiz kalışım bu yüzden Ben sensizim yokluğunda ben nefes alamıyorum ben ölüyorum sevgili ben ölüyorum yokluğun ölümün diğer adı


Bugünlerde garip bir hal var üzerimde Alıştım sandığım yokluğun yüreğimi eziyor Şarkımızı dinleyemiyorum artık İmkansızlığın ruhumu yakıyor Şarkımızdan akan her ezgiyle gözümden akamayan kristal gözyaşlarım kalbimi acıtıyor ben güçlü değilim

Kalbim kalbine emanet yar


Hani derler ya “gitmek mi zor kalmak mı” ben bu sorunun cevabını veriyorum şimdilerde gece gözlüm Benim için en zoruydu aşkını sensiz yaşamak seninle sensizliğinde kalmak

Herşeyi ardında bırakıp da gitmek ruhunu emanet aldığın yere teslim etmek



Adını kurutulmuş bir gül gibi yüreğimde saklıyorum

bu sevgiyi senden uzakta sensiz yaşıyorum

ne sesin var ne kokun

"hangi günahın bedeli senin yokluğun!"