Yokluqun Koynumdan Çıkamadan.. Ben , Gidiveririm

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-24-2012

Son sözümdü, bir alacakaranlık vakti söylenen

Dinlemedin, dinleyemedin!

Sen de Ben de tükenmiştik

tıkamıştık kulaklarımızı, ne duyabilirdik ki?

Hiç… koca bir hiç!

Umutlar, umutlarımız vardı bizim

Onlar bir pencereden girip öbür pencereden kaçamak yapıyordu, yakalayamadık umutlarımızın cereyanını

Sen izin vermedin

Yalvarmıştım Sana, hatırlar mısın?

Hadi hatırla !

Tut, tut onları, hadi sevgilim!

Tutamadın! Bıraktın, üstelik tam da yakalamıştın ensesinden

Uçtum! Uçurdun!

Kanatlarım benden habersizdi, çırptı, çırpıldı

Hem de kara kışı bile umursamadı

Öyle güçlüydü, öyle gururluydu ki ve bir o kadar üzgündü

En uzağa çırpındı durdu

Uçtum

Belki korku sinmişti, bilmiştin ama bilmezliğe gelmiştin

Bilinç altına yerleşmiş bir korkun var mıydı senin?

Hani ben gidersem, gidebilirim, gittim işte

Bilemedim

Bilemedin

Bilemedik

Şaşkın, suskun öylece daldık derin sulara, deniz soğuktu

buz gibi

Üzerimizden kayıyordu dalgalar

Titriyordum, titriyorduk!

Bütün duyguları saldık, hatırlar mısın ?

Önce Sen bırakmıştın, sonra da Ben

Senin bırakmanı bekledim, sabırlıydım

Belki de hala bir umut mu taşıyordum?

Bırakır mı?

Bıraktın!

Sonra;

Bende bıraktım!

Tek başıma sensiz umudu ne yapabilirdim ki?

Dağıldık koca denizin kollarına

Her bir duygumuzu aldı gizemli efsanelerin balıkları

Bir Seni yuttu bir Beni…

Öncesi sonrası yoktu aslında bizi yutmalarının

Eşit davrandı bize, hakkını yeme denizin

Sırayla yuttu, bir Seni bir Beni

hem Seni hem Beni

Bir Senin duygunu bir Benim duygumu…

Hem balıklar hem deniz,

Aldı bizi…

Sonra mı?

Kesildik ölüme

Sözleştik o beklediğimiz an'a,

bittik, bitirdik

Ama yine eleleydik

Sonsuzduk, artık o bilinmeyen yerde

El ele

Umutlar, umutlarımız vardı bizim

maSaLımız bitmeSin bitanem

08-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Yokluqun Koynumdan Çıkamadan.. Ben , Gidiveririm Son sözümdü, bir alacakaranlık vakti söylenen Dinlemedin, dinleyemedin! Sen de Ben de tükenmiştik tıkamıştık kulaklarımızı, ne duyabilirdik ki? Hiç… koca bir hiç! Umutlar, umutlarımız vardı bizim Onlar bir pencereden girip öbür pencereden kaçamak yapıyordu, yakalayamadık umutlarımızın cereyanını Sen izin vermedin Yalvarmıştım Sana, hatırlar mısın? Hadi hatırla ! Tut, tut onları, hadi sevgilim! Tutamadın! Bıraktın, üstelik tam da yakalamıştın ensesinden Uçtum! Uçurdun! Kanatlarım benden habersizdi, çırptı, çırpıldı Hem de kara kışı bile umursamadı Öyle güçlüydü, öyle gururluydu ki ve bir o kadar üzgündü En uzağa çırpındı durdu Uçtum Belki korku sinmişti, bilmiştin ama bilmezliğe gelmiştin Bilinç altına yerleşmiş bir korkun var mıydı senin? Hani ben gidersem, gidebilirim, gittim işte Bilemedim Bilemedin Bilemedik Şaşkın, suskun öylece daldık derin sulara, deniz soğuktu buz gibi Üzerimizden kayıyordu dalgalar Titriyordum, titriyorduk! Bütün duyguları saldık, hatırlar mısın ? Önce Sen bırakmıştın, sonra da Ben Senin bırakmanı bekledim, sabırlıydım Belki de hala bir umut mu taşıyordum? Bırakır mı? Bıraktın! Sonra; Bende bıraktım! Tek başıma sensiz umudu ne yapabilirdim ki? Dağıldık koca denizin kollarına Her bir duygumuzu aldı gizemli efsanelerin balıkları Bir Seni yuttu bir Beni… Öncesi sonrası yoktu aslında bizi yutmalarının Eşit davrandı bize, hakkını yeme denizin Sırayla yuttu, bir Seni bir Beni hem Seni hem Beni Bir Senin duygunu bir Benim duygumu… Hem balıklar hem deniz, Aldı bizi… Sonra mı? Kesildik ölüme Sözleştik o beklediğimiz an'a, bittik, bitirdik Ama yine eleleydik Sonsuzduk, artık o bilinmeyen yerde El ele Umutlar, umutlarımız vardı bizim maSaLımız bitmeSin bitanem