Q!Tmé Sévq!Lim...

Gitme sevgilim, gitme

Gidersen, bil ki ölürüm!


Önce göçebe hayaller karşılar beni

sonra ılık bir yaz yağmuru gibi

yanaklarımdan süzülür damlalar…


‘Ağlama gözlerim’ desem de

durduk yere akıtır yaşlarını…

Oysa matemimi ne gören vardır

ne de duyan…


Her doğan güne sevinirken seninle

şimdi katran karası gecelerdir beni bekleyen

Gözlerim seni ararken karanlıklarda

gölge olur, düşersin bedenime…

İşte o an, sensizliğe inat

her sevdanın şakağına silah dayarım

Ama titrer ellerim, gitmez tetiğe

kıyamam sevdaya ve sevdalılara…


Neden hep gitmek, bu gitme telaşları neden?

‘Kal’ desem,

sözüm seni bekleyenlerden ağır basar mı?


Gitme sevgilim

Gidersen, bil ki ölürüm!


Gözlerimin ufkundan uzaklaşırsan,

sesiz çığlıklarımı kim duyar söyle?


Son bir şey daha…

‘evet’ ise cevabın, arkana bile bakma… çek git dilediğin yere

‘aşkımdan hiç iz kalmadı mı sende?’

Sus… konuşma, verme cevabını istemiyorum


Gitme sevgili… gitme…