Cellat Tutsagı Bır Geceydı

adımladığın sokakların kanamasıydı

ellerimde depreşen

ayağının dokunuşu sızlatıyordu

oysa sen bilmiyordun

ne çok merakına düşer yüreğim

ne çok adın takılır

ayazına gençliğimin


cellat tutsağı bir geceydi

o sessiz sedasız konuşmanın artığı

bir yanda yanık bir yüz suretinde istanbul

bir yanda gidişinin buz kesmişliği

yorgun bir haykırış ağzımı dolduran


yenilgi kisvesinde kahır


bir uzak diyardı

yıllar geçirdiğim tenha

hep yabancı yüzler

ardımda yabancı izler


kuytularda susuşum

aynalarda küsüşüm


yokluğundan


talan olan her şehir benim

şehir şehir talan olan benim

savaş mağlubu


düşlerde can çekişir gece

gecenin kuytusunda can verir düşler

boğulmuş bir şafak uzaktan el eder


gün doğumu sancısında uykusuzluğum


zemheride yanışım

ağulardan kanışım


yokluğundan



İmdat Özcan