Ağıt...

AĞIT


En sevdiğin elbisemi giydim bu gece

Kokunu sürdüm, solgun yüzünü okşadım

Sessizce saçlarından öptüm

Yazdığın mektupları okudum, kana kana su içer gibi

Plâklarını çaldım

Ah! En çok o şarkıda özledim seni



Issızlık kapıyı çaldı,

Açmaya korktum gece yarısı

Şehir uykuya daldı,

Baktım dışarıya; katran karası

Rüzgâr telaşla kokunu getirdi bana

Aldım koynuma

Buseni hafızamdan koparıp iliştirdim dudaklarıma

Üşüdüm karanlıkta

Tenine dokundum beni hissetsin diye

Ellerimi tut, ısıt diye

Aç gözlerini



Erguvanlarına su verdim

İçerken benimle konuştular

Yastığını okşadım, kokladım

Anılar uçuştular

Soluğun saçlarımı yaladı, sanki bir meltem gibi

Teninin kokusu karıştı kokuma

Yakıştılar



Boğuldum karanlıkta

Yanı başımdasın benden çok uzaklarda

Ellerimi tut, dokun bana

Aç gözlerini



Attım kendimi caddelere,

yeşil ceketin sardı beni

Yürüdüm üstüne karanlığın, korkusuz

Tuttum elini




Can DÜNDAR