Alışmalıyım...

Alışmalıyım yokluğuna sensiz durmaya

Alışmalıyım kokunu özleyip ağlamamaya

Alışmalıyım sesini duyamayınca düşüncelere dalmamaya

Alışmalıyım sensizliğe ve de yokluğuna


Biliyorum koşmayacaksın hiçbir zaman bana

Tutmadan ellerini gideceğim kara toprağa

Alışmalıyım ümit yok artık senden bana

İçimden gelmese de alışmalıyım yokluğuna


Varlığınla yokluğun lezzet vermez oldu bana

Çok uzaklardasın karlı dağlar var aramızda

Olmasa olmazların var özlemin sırtlarımda

İçimden gelmese de alışmalıyım yokluğuna


Koşarken peşinden kayıp ettim seni ebedi

Bilemesin sensiz çektiğim bunca çileyi

Yansaydın anlardın bu delice seven kalbi

Alışmalıyım yokluğuna sevsem bile seni


Bir gün bitecek bu ızdırabım alışmalıyım

Koptu gönül bağlarımız sensiz nasıl yaşayayım

Nasıl olsa gidecek bir gün alışmalıyım

İçimden gelmese bile yokluğuna alışmalıyım


Şair cemil aldı alacağı dersi sonu hüzün

Hazırlanmam lazım yokluğuna olmadı ağır sözüm

Mutluysan mutlu ol 2010 da başlar hüzün

Ağladığım duyulmasın çooooooook üzgünüm…


CEMİL KOÇ