Arkadaş Zekai Özger ~ Aşkla Sana

**Prof. Dr. Sinsi** · 08-24-2012

Aşkla Sana alnını

Dağ ateşiyle ısıtan

Yüzünü

Kanla yıkayan dostum

Senin

Uyurken dudağında gülümseyen bordo gül

Benim kalbimi harmanlayan isyan olsun

Şimdi dingin gövdende

Uğultuyla büyüyen sessizlik

Birgün benim elimde

Patlamaya sabırsız mavzer olsun

Başını omzuma yasla

Göğsümde taşıyayım seni

Gövdem gövdene can olsun

Söyle bana ey

Ölümün açıklayıcı pervanesi

Hangi yavru tek başına yiğittir

Hangi yangın bir başına söndürülür

Ah herkes susuyor

Hiçkimse bilmiyor içimin yangınını

Ah herkes mi susuyor

Kalbimi kalbine bağladığım dostum

Ah herkes mi susuyor

Kalbi kalbimize benzeyen dostlar

Bir çarmıh gibi bırakıyorken kendini dünyaya

Hayatın ateş renkli kelebekleri

Bir bir tutuluyorken korkunç koleksiyonlar için

Ah herkes mi susuyor

Bağırsam içimdeki dehşeti

Hırsım deler mi toprağı

Beni

Acısıyla onduran

Dostumu

Aşkla vurduran hayat

Sana

Yaşananla harlanan bağrımın sevdasını akıttım

Dünyanın yeni baharına

Çatlarken kadim güneş

Bağrım delinirken fidanların kanıyla

Anamın doğurgan karnıdır diye

Sevgilimin sütlenecek göğsüdür diye

Dostumun üretken gülüdür diye

Sana bağlandım

Sana sarıldım

Beni umutsuz koma

Tarihle avutma beni

Çünki aşkla sınanmışım sana

Sana yangınla, suyla, ateşle

Ölümle, yaprakla, şiirle sınanmışım

Ey yaşarken kanayan acı

Şimşekli gök, tufan, kan fırtınası

Uçurum kıyısında hızla büyüyen ot

Yapraksız bir ölümün anısı için

Körpecik kuzuların derisi için

Beni tarihle avutma

Umutsuz koma beni

Akıtsam deliren sevdamı

Köpürür mü hayatı besleyen su

Ey benim

Yedi başlı kartalım

Her başını

Bir dağ başlangıcında koyanım

Senin

Böyle diri bir akarsu gibi kıvrılan gövdendir

Bizim aşkımızı solduranların korkusu

Çünki elbette bir su

Kendi akacağı toprağın sertliğini bilir

Ve suyun gövdesiyle yırtılınca toprak

Artık ırmak mı ne denir

İşte devrim

Ona benzer bir akışın hızına denir

Yarın ne olur bilirim ben

Bahar gelir, otlar büyür

Ölüm de yapraklanır

Bir dağ bulur uzun uzun bakarım

Bir çam ağacı gölgesi

Güzel kokular veren

Bir damla güneş görünce

Sana da gülümseyeceğim yarın

Şimdi senin uzanıp yattığın otlarda

Yarın yeni bir yeşillik büyüyecek

08-24-2012	#1
Prof. Dr. Sinsi	Arkadaş Zekai Özger ~ Aşkla Sana Aşkla Sana alnını Dağ ateşiyle ısıtan Yüzünü Kanla yıkayan dostum Senin Uyurken dudağında gülümseyen bordo gül Benim kalbimi harmanlayan isyan olsun Şimdi dingin gövdende Uğultuyla büyüyen sessizlik Birgün benim elimde Patlamaya sabırsız mavzer olsun Başını omzuma yasla Göğsümde taşıyayım seni Gövdem gövdene can olsun Söyle bana ey Ölümün açıklayıcı pervanesi Hangi yavru tek başına yiğittir Hangi yangın bir başına söndürülür Ah herkes susuyor Hiçkimse bilmiyor içimin yangınını Ah herkes mi susuyor Kalbimi kalbine bağladığım dostum Ah herkes mi susuyor Kalbi kalbimize benzeyen dostlar Bir çarmıh gibi bırakıyorken kendini dünyaya Hayatın ateş renkli kelebekleri Bir bir tutuluyorken korkunç koleksiyonlar için Ah herkes mi susuyor Bağırsam içimdeki dehşeti Hırsım deler mi toprağı Beni Acısıyla onduran Dostumu Aşkla vurduran hayat Sana Yaşananla harlanan bağrımın sevdasını akıttım Dünyanın yeni baharına Çatlarken kadim güneş Bağrım delinirken fidanların kanıyla Anamın doğurgan karnıdır diye Sevgilimin sütlenecek göğsüdür diye Dostumun üretken gülüdür diye Sana bağlandım Sana sarıldım Beni umutsuz koma Tarihle avutma beni Çünki aşkla sınanmışım sana Sana yangınla, suyla, ateşle Ölümle, yaprakla, şiirle sınanmışım Ey yaşarken kanayan acı Şimşekli gök, tufan, kan fırtınası Uçurum kıyısında hızla büyüyen ot Yapraksız bir ölümün anısı için Körpecik kuzuların derisi için Beni tarihle avutma Umutsuz koma beni Akıtsam deliren sevdamı Köpürür mü hayatı besleyen su Ey benim Yedi başlı kartalım Her başını Bir dağ başlangıcında koyanım Senin Böyle diri bir akarsu gibi kıvrılan gövdendir Bizim aşkımızı solduranların korkusu Çünki elbette bir su Kendi akacağı toprağın sertliğini bilir Ve suyun gövdesiyle yırtılınca toprak Artık ırmak mı ne denir İşte devrim Ona benzer bir akışın hızına denir Yarın ne olur bilirim ben Bahar gelir, otlar büyür Ölüm de yapraklanır Bir dağ bulur uzun uzun bakarım Bir çam ağacı gölgesi Güzel kokular veren Bir damla güneş görünce Sana da gülümseyeceğim yarın Şimdi senin uzanıp yattığın otlarda Yarın yeni bir yeşillik büyüyecek