Kim Susturabilir Bizim Türkümüzü

Kim susturabilir bizim türkümüzü kim


Biz ki bu hasreti semahların seyrinden alıp gelmişiz


Biz ki onu sitemkar anaların kirpiğinden derlemişiz


Süzülsün de acının derin izler bıraktığı gül yanaklardan


Yere dökülsün istememişiz


Bizim türkümüzü rüzgar söyler her gece


Ay vurdukça parıldar gün doğdukça hız alır


Nevroz ateşleriyle sağaltarak çırpınan yarasını


Can havliyle kardaş


Kan içinde bir kartal gibi vadilere saldırır


Türkülere ilişmeyin


Türküler nehirdir gecenin bağrına akar


Fazla eşelemeyin kardaş


Taşınca ne siperler kalır ne dev barikatlar


Deşmeyin diyorum deşmeyin


Kim susturabilir bizim türkümüzü kim


Biz ki nice amansız badirelerde serden geçmişiz


Biz ki ilmikler boynumuza takılıyken bile türkü söylemişiz


Sonra ırmak boylarında göğertip körpe otların serinliğinde


Dağlara emanet etmişiz


Biz ki her yangının külünden diri canlar yaratmışız


Bizki mazlumların defterine kanlı resimlerle sıralanmışız


Banaz yaylasından kerbelaya kar götürsün turnalar


Ölürüz sanma kardaş


Dostun attığı gülden yaralanmışız


Türküleri dövmeyin


Türküler gökyüzüdür karanlığa yıldızlar çakar


Üstümüze gelmeyin kardaş


Namuslu bir devrimcinin alnında kavga ışıldar


İncitmeyin diyorum incitmeyin


Kim susturabilir bizim türkümüzü kim


Bizki karacaoğlanı aşkla veyseli toprakla yüceltmişiz


Bizki köroğlunun narasıyla nice beyleri yere çökertmişiz


Yine de masum bir bebek gibi avuç avuç sevdamızı


Kalanlara vasiyet etmişiz


Adam dediğin sapına kadar yiğit olmalı


Ne karıncayı incitmeli ne ozanları yakmalı


Öyle sansar gibi punduna getirmek de neymiş


Adam dediğin kardaş


Yüreği varsa eğer getirip ortaya koymalı


Türküleri yakmayın


Türküler çiçektir en umutsuz zamanlarda açar


Kavgayı uzatmayın kardaş


Yüzyıllardır tuz döke döke çürüdü bu yaralar


Kanatmayın diyorum kanatmayın



Yusuf hayaLoğLu