Dua (Ey Kardeşim)

EY KARDEŞİM
Ebussuûd bin Ebulaşâir’in bir dostuna nasihatı:
“Allah’ın selâmı, rahmeti, bereketi üzerine olsun Ey kardeşim:
Şimdi sen benden istemişsin ki: Sana dua edeyim Fakat bu kulun duâsı; makbul olmakdan son derece uzak Ama öyle de olsa arzuna imtisalen sana duâ etmem gerekir
Ey kardeşim, Allah Teâlâ sana zikrini ilham eylesin!
Onun kaderine karşı rızasını koysun
Sana şükretmeyi nasib etsin!
Seni yardımından ve başarısından yana boş bırakmasın!
Seni, nefsine bırakmasın Yaratıklarından her hangi birine de seni muhtaç etmesin
Seni sözünde ve işinde doğru olanlardan ve ahdine vefa gösterenlerden eylesin
Allah Teâlâ seni, Zatını sadakat ve edeble taleb edenlerden eylesin Resûlünü de tasdik edib sünnetine uymayı isteyenlerden eylesin
Ahireti ise: İyi amellerle, eziyetleri yüklenmek, kimseye eziyet etmemek suretiyle taleb edenlerden eylesin
Senin için Cenab-ı Hak’dan dileğim odur ki, seni daima zikrinde kıla, O’nun haşyeti ile titreyenlerden eyleye Allah için ihlâs sahibi olan zümreden ede ve zâtının birliğine inanan, tasdik edenlerden ede Ve en mühimmi Cenâb-ı Hakk’ı nefislerine tercih edenlerden eylesin Bir de O’nun hakkını, kendi haklarından önce görenlerden
Çünkü onların kalbi temizdir, safdır, Hakkın zâtından gayrısı orada yokdur Yüce Mevlâdan onların tek talebi vardır, o da bu din-i İslâm yani Hakk’ın çizdiği yol
Bunlar kendi şahsi menfaatleri için her hangi bir tercihte bulunmazlar Sonra arzu etmezler ki, her hangi bir zümre, kendilerinin sebeb olduğu bir sıkıntıya düşsün Lehlerine olacağı bir şeyi, kendileri için seçmezler Mevlâdan başka hiç bir talebleri yokdur O’nun zâtını bulduktan sonra, varsın başkalarını yitirsinler Bu onlar için bir üzüntü mevzûu olmaz
İşte Cenab-ı Hakk seni de bu zümreye ilhak eylesin!
Sonra onlar bütün Ümmet-i Muhammed için şefkat doludurlar Daima yumuşak davranırlar Hiç kimseyi kırmaz ve incitmezler Allah Teâlâ’dan dilerim ki bu zümreden olasın!
Hiç kimseyi ayıblamazlar (çünkü kendi ayıbları ile meşguldürler) Kendilerine bir şey sorulduğu zaman; sorana bildiklerini öğretirler, fakat nezâketle, azarlayarak değil
Müslümanlardan, ayıbı olan birinin ayıbından göz yumarlar, örterler
Sonra bunlar bütün hal ve hareketlerinde Cenab-ı Hakk’ın rızasını gözetirler
Bunların gazâba geldiği ve öfkelendikleri olur Fakat kin ve haset dolayısıyla değil, Allah Teâlâ içindir Böyle bir gazâb memduhdur, tam yerindedir
Bir şeyden râzı olurlarsa Allah’ın rızâsı için râzı olurlar
Dilerim ki bunlardan olasın Yahut o kimselerden olasın ki, verdikleri emri şer’i çerçeve dairesinde verirler kabul etmedikleri herhangi bir şey var ise, onu da yine şeriatın emri dahilinde yaparlar Haliyle güçleri yettiği kadar Bunlar bu vazifeyi ifâ ederken kimsenin ayıplamasına aldırış etmezler Öyleki bir zâlimden zulüm gördüklerinde kendileri veyahut başkaları için gazaba gelirler Onlar zâlime kızar ve sevmezler Zâlimin mevkii ne olursa olsun hiç bir şekilde tâzim etmezler
Bu büyük insanların, verdikleri her hüküm; Allah Teâlâ’nın inzal eylediği kitaba ve Resûl-i Ekrem aleyhi ve sellem efendimizin sözlerine göredir
Dünya ve halktan yana gani gönüllüdürler Bütün varlıkları ile Hakk’a yönelmişlerdir
Onlar, Cenab-ı Hakk’ı ancak râzı olduğu şeyle bilirler Nefislerinden gördükleri de, Rablarının hoşlanmadığıdır
Dilerim ki sende o zümreden olasın!
Sâdık Dânâ, Altınoluk Sohbetleri-5, s 82-85,