Dante Alighieri

İtalyan ozanı (1265-1321)



Floransalı küçük bir soylu aileden gelen Dante, sadece İtalyanca'nın birinci ve en büyük şairi değil (ondan önce Latince yazılırdı), aynı zamanda bir filozof, bir ilâhiyatçı, etkili bir politikacı ve papalarla krallara karşı çıkmış, coşkun bir kalem tartışmacısı idi



Gezici ozanlar gibi Dante de zarif bir aşktan esinlenmiş: eserini sevdiği kadın olan Beatrice'ye adamıştır Şövalyelik idealinin ve törelerinin büyüsüne kapılan Dante, güzelliğin ve doğrunun arayıcısıdır Aşk duygusu onda felsefi ahlâk ve din konularında araştırmaya dönüşmüştür



Yazar, gerçek bir «kutsal şiir» olan İlâhi Komedya'da, büyük Latin ozanı Vergilius eşliğinde, öteki dünyaya hayali bir gezi yapar Cehennem'e indiğinde, orada kendilerine korkunç işkenceler uygulanan bir kalabalık görür Araf ise daha iç açıcı değildir Buna karşılık Cennet'te her şey müziğe ve ışığa boğulmuştur Dante orada mutluluğun temsilcisi olan Beatrice'i bulur ve Beatrice onu Tanrı'ya götürür Bu güçlü ve yüce eser, hem bir hikâye, hem de insanlığın geçmişi üzerindeki düşünceleri içeren bir felsefe kitabıdır Ve İtalyan edebiyatında, bir tür kutsal kitap, «kitaplar kitabı» sayılır



ESERLERİ



İlâhi Komedya'yı yazmadan önce Dante, gençliğinde yazdığı şiirlerin (Rime) derin anlamını açıklamak üzere yorumlar da ekleyerek, Vita Nuova (Yeni Hayat) adlı kitapta topladı Convivio (Şölen) ise, bir siyaset ve felsefe denemesidir







Dante "İlâhi Komedya"yı açıklıyor (Michelino'nun eseri) Katedralin kubbesi ve kuleleri görülen Floransa yakınlarında, Araf'ı simgeleyen tepe yükselmektedir: tepenin yedi çemberi Cennet'e giden yolu simgeler