Jean Marc Nattier

Fransız ressamı (Paris 1685 - ayy 1766) Babası Marc'tan (Paris 1642-ayy 1705) ve vaftiz babası Jouvenet'den ders aldı Daha on beş yaşındayken, bir desen ödülü kazanarak sanatçı yeteneğini gösterdi Rubens'in Luxembourg müzesindeki tablolarının gravürde kullanılmak üzere desenlerini yapma teklifini kabul ederek Roma'ya gitmekten vazgeçti

1715'te Resim akademisine girmek için kendisinden Güzel Sanatların Koruyucusu Apollon konulu bir tabla yapması istenildiyse de, akademi üyelerinin fikir değiştirmesi üzerine, ancak 1718'de sunduğu Taş Haline Gelen Phineus adlı tablo kabul edildi

1717'de Hollanda'ya gitti, Büyük Petro kendisine Poltava Savaşı konulu bir tablo ile saray adamlarının, imparatoriçe-nin ve nihayet kendisinin portrelerini ısmarladı Bu sipariş Nattier'nin tanınmasında büyük rol oynadı Ne var ki, Law yüzünden varını yoğunu kaybedince, Watteau ile birlikte Crozat için desenler çizmeyi kabul etti, Versailles süslemelerini örnek alan gravürler yapmak için 1723'te Masse ile çalıştı

1734'te, naibin oğlu Chevalier d'Orleans'ın özel ressamlığına tayin edildi O tarihten sonra, Nattier'nin adı daha çok duyulmaya başlandı 1740'tan sonra kral ailesinin, özellikle Louis XV'in kızlarının özel ressamı oldu Bununla beraber, ömrünün son günleri üzüntüler içinde geçti

1762'de hastalandı, yoksul düştü, antika koleksiyonunu satmak zorunda kaldı ve yalnızlık içinde öldü 1752'den beri akademide profesördü Alegorik veya dini konulu kompozisyonları (1737 Salonunda sergilenen Adalet, Magdalena, Potifar'ın Karısı) ve çeşitli portreleri (Hebe Kılığında Chartre Düşesi Stockholm) vardır Fakat en güzel portreleri, şüphesiz Versailles'daki kral ailesi resimleridir: Marie Leszczynska, Madame Victoire, Madame Louise, Madame Adelaide

Bu tablolarda psikolojik gerçek, zarafet ve incelik, elbiselerin göz alıcılığı en yüksek derecesine varır Uzun zaman ihmal edilen bu sanatçı, bugün Fransız portreciliğinin en önemli ustalarından biri sayılmaktadır