Pieter Bruegel

Pieter Bruegel

Flaman ressamı , Breda yakınları, 1528'e doğru-Brüksel, 1569) Köylü bir ailenin çocuğu olan, doğ­duğu kentin adını alan (asıl soyadı­nın ne olduğu bilinmemektedir) Pieter Bruegel (ya da Brueghel), sanat eğitimine Hieronymus Bosch' un öğrencilerinden birinin yanında başladı; daha sonra Pieter Cock ve gravürcü Hieronymus Cock'un ya­nında çalıştı (bu iki sanatçı o döne­min Flaman resmindeki italyancı eğilimi temsil ediyorlardı); ama daha çok, ilk ustasından etkilendi: Esin ve teknik açısından, Flaman geleneğini ve Bosch'un doğrultusu­nu benimsedi
1551 yılında Anvers loncasına usta olarak alındıktan sonra Roma'ya gitmek üzere yola çıktı ve Fransa' nın bir bölümünü aştıktan sonra, ancak 1553 yılında varabildi Roma' da kaldığı süre içinde, İtalyan akımından etkilenmedi 1554 yılında geri dönerek 1563'e kadar Anvers' de kaldı O tarihte Pieter Cock'un kızıyla evlenince Brüksel'e yerleşti Önceleri manzaralar ve büyük dinsel kompozisyonlar gerçekleş­tiren (sözgelimi Dağdaki Söylev] Bruegel'in sanatı, geliştikçe ayrıntı­lardan arındı, güncel yaşamdan kesitleri ele alan son tuvallerinde (Düğün Yemeği, Kermes, vb) ger­çekçiliğe özgü bir yalınlığa ulaştı

MODERN BÎR SANATÇI
Hieronymus Bosch gibi Bruegel de, boyayı tuvale saydam denebilecek kadar ince tabakalar halinde sür­müş, ama, ustasının etkisine ege­men olmayı bilmeyi ve resmini hâlâ Ortaçağ özellikleri taşıyan çeşitli et­kilerden kurtarmayı başararak, insan bedenini ve insan yüzünü daha titizlikle işlemiş, son yapıtları­nın konularını da günlük gerçeklik­ten almıştır Aziz Paulus'un Din De­ğiştirmesi ya da Haçın Taşınması gibi dinsel konulu büyük yapıtların­da Bruegel, tablonun dramatik içe­riğini hafifletmek için kutsal olayları arka plana atarak ve güldürü öğesi taşıyan ya da küçük olayları yansı­tan bir yığın dindışı çizimi dikkati dağıtmak için ön plana alarak, modern anlayışta bir sanatçı oldu­ğunu göstermiştir Köy yaşamından aldığı sahnelerdeyse, ayrıntının ger­çekliğine önem verdiği için kompo­zisyondaki uyuma pek dikkat etme­miş, figürleri tablonun her yerine dağıtma yoluyla, kişilere canlılık veren serbest hareketleri yansıtmış­tır
Yaşadığı dönemde bir karikatürcü sayılan Bruegel, hem tutucu, hem de yenilikçi bir sanatçıdır: Flamanların italyan ustaları kopya etme istekle­rine karşı çıkmış, buna karşılık, ül­kesinin folklor ve resim kaynakları üstünde durarak, gerçekçi bir res­samlar kuşağının (Brauwer, Van Ostade, Teniers vb) yetişmesine olanak sağlamıştır (ama söz konusu bu ressamların hiçbiri Bruegel'in düzeyine ulaşamamıştır)

BRUEGEL SÜLALESİ
Baba Bruegel diye anılan Pieter Bruegel'in iki oğlu da ressamdır Pieter II(Brüksel, 1564'e doğru-Anvers, 1637 ya da 1638), yapıtların­da, Bosch'ünkilere benzer yangın ve cehennem şahnelerine çok fazla yer verdiği için Cehennem takma adıyla anılan, usta ama özgün kişiliği ol­mayan bir sanatçıdır; daha çok babasının tablolarını kopya etmekle yetinmiştir
Pieter Bruegel'in ikinci oğlu olan Jan Bruegel (Brüksel, 1568-Anvers, 1625), Kadife Bruegel (sanıldığı gibi fırça vuruşlarındaki yumuşaklıktan dolayı değil, sürekli kadife elbiseler giydiği için) diye anılır Aşağı yukarı bütün tablolarında (cennet­ten görüntüleri, alegorileri, mev­simleri konu alır) yer verdiği Çiçek ve meyve resimlerinde ustalaşmış bir sanatçıdır İki kez evlenen Jan Bruegel'in dört çocuğundan Jan II de (1601-1678) çiçek ve meyve re­simleri yapmış, onun oğullarından birçoğu da meslek olarak ressamlığı seçmişlerdir