Duada Bağırmamalı

Duânın ne çok yüksek sesle, ne de çok gizli dille yapılması gerekir Belki âyet-i kerîmenin gösterdiği ölçüde ne çok sesli, ne de çok gizli, ikisinin ortasında bir yalvarma halinde olunması duânın edebine en uygun şekildir


Resûl-i Ekrem Efendimiz bazı sahâbîlerinin duâda seslerini fazla yükselttiklerini işitince şöyle ikâz buyurmuşlardır:


- Sizler, işitmeyen, duymayan birine duâ etmiyorsunuz Sizin duâ ettiğiniz Zât-ı Zülcelâl, size sizden de yakındır!

Öyle ise tek başımıza duâ ettiğimizde, duâ kelimelerini kulağımızın işiteceği şekilde fısıldamalı; başkalarının işitmesini istediğimiz duâlarımızda ise, yalvaran, âciz, zayıf insan halinde, boynu bükük, eli dilenci durumunda sızlanarak duâ etmeli, haddi aşan bir ses tonuyla istekte bulunmamalıyız

Kur?ân-ı Kerîm?de makbûl duâlardan bahsedilirken mütevazi ve yavaş sesle yapılan duâlar nazara verilmektedir


Nitekim Zekeriyya Aleyhisselâm´ın boynu bükük ve inler şekilde yaptığı sâkin duâsının kabûl olduğuna dikkat çekilmektedir

Demek ki, öfke ve gazablı bir edâ ve sadâ ile bağıra çağıra yapılan duâlar, duânın edebine uymayan, gereken tevâzu ve ihlâsa sahip olmayan duâlardır