İnsanlar Neden Mutsuz Olurlar?

İnsan psikolojisi üzerine öle beylik sözler söleyemem Şans galiba etrafımda hep mutsuz insanlar var Bu durum beni gözlem yapmaya sevketti İnsanlar neden mutsuz olurlar?


Tabi bu benim kendimce yaptığım nacizane gözlemler sizden de eklemeler bekliyorum ve inanın bana çok katkınız olacak


Başlıyorum: smile:


:sad: Bazıları sanırım kişilik özelliği olarak hep olumsuza odaklanmışlar İnanılmayacak durumlardan bile olumsuz yönler bulabiliyorlar: (sanırım çok da yaratıcılar ) "bugün hava güzelken yarının yağmurlu olacağına efkarlanıp mutsuz oladan tutun da, başarılı olduğunu söylediğinizde bunun bir şans olduğunu ve kim olsa bu durumda başarılı olacağını" söyleyenlere kadar Bu kişiler mutlu oldukları anlarda durumun geçici olduğuna inanır, durum kötüye gittiğinde de sonsuza kadar böyle gidecekmiş gibi karalar bağlarlar


:sad: Bir diğer mutsuzluk nedenine baktığımda, karşımdaki yorgun savaşçı bana fısıldıyor: "beni anlat" diye Bu kişileri emeklilere benzetebiliriz Zorlayıcı bir dönemden geçmişlerdir bu kişiler, belki de yıllarca ya da hayatları boyunca Hep bi engel vardır önlerinde ya da bir sorun ve bütün hayat enerjierini buna ayırırlar Ta ki çözene ya da sorun ortadan kalkana kadar Sonra mı? Yapacak bir şey kalmamıştır önlerinde Kendilerini adadıkları amaç bitmiş ve amaçları kalmamıştır Bu da bana Nazım Hikmet' in Memleketimden İnsan Manzaraları" ndaki yaşlı teyzeyi hatırlatır Bütün bir ömrünü hapisteki üvey oğlunu öldürtmek için geçiren teyzem, nihayet ölüm haberini aldığında çok mutsuz olmuştu


:sad: Hmmm Bi düşünelim Hah! Buna da "Saman Dağı Hüsranı" adını verdim Bir dağ hayal eder tırmanması bittiğinde değerli mücevherler, hiç görülmemiş şeyler göreceğinden emindir, şevkle çıkar dağı fakat bi bakar, bir tutam saman Tırmanmanın ve zafere ulaşmanın keyfini de çıkaramaz ve hayal kırıklığı ile geri döner Buna çok tanık oldum Beklentiyi yüksek tutuyorlar, ama gerçekten yüksek sonra hayal kırıklığına uğruyorlar Al sana mutsuz bir çift göz


:sad: Bazılarına imkanlar hazır sunuluyor Bir şeyi başardım duygusu yaşayamıyorlar Çünkü herşey sunulmuş durumda Mücadele yok, zorluk yok Sanırım Ford' un oğlu idi 18 inde intihar etmiş Ne kötü


:sad: Ne diyo bu deli diyeceksiniz şimdi Düşünün tavana iplerle asıldığınızı belki onlarca belki binlerce (Ama tavana paralelsiniz burası çok önemli atraksiyon burada) Bu iplerden biri kopuyo ya da ikisi kopuyo nolur? Sarsılırsınız Sarsıntının büyüklüğü neye bağlı? İplerin çokluğuna Tavanı hayata benzetiyorum ve hayata iplerle tutunuyoruz Ne kadar çok ilişki ağımız, ilgi alanımız, bizi yaşama bağlayan alan olursa o kadar az sarsılırız başımıza gelen kötü durumlarda Ben herşeyimi ona verdim, herşeyimden onun için vazgeçtim Şimdi bıraktı gitti beni Çok duydum bunları arkadaşlarımdan İpleri kendileri kesiyorlar tek iple tutunuyolar yaşama o da kopunca boşlukta süzülmeye başlıyorlar


Aklımda hala çok şey var ama uzadıkça sıkıcılaşır böle yazılar


Ben mi? içimden çok şey yapmak geçiyor ancak elim bile kalkmıyo bu aralar bndan mutsuzum


Siz niçin mutsuzsunuz?

dediğin her şeyden bir tutam var galiba bende

ama sunduğun çözümün beni tatmin edeceğinide sanmıyorum(sanırım burada olumsuzluğa odaklananı temsil ediyorum:P)

ben de senin gibi çok şey yapmak istiyorum ama elim çabuk sonuç alınacak işlere kalktığı için ve bu işlerin biri bitip diğeri başladığı için önemlilere hevesim kalmıyor

bilirsin belki kavonoz hikayesini;hani kavonazo önce büyük taşlar,sonra çakıllar , sonra kum ve en son su konur böylece kavanoz dolmuş olur(hatırlatma idi)

fakat uygulamaya gelince işler değişiyoryani bence çoğunluğun problemi uygulamada yada diğer bi deyişle harekete geçmemedebu da belki yeterince istememeyle alakalıdır

bu konuyla alakalı çok şeyler yazılabilirsenin de dediğin gibi uzatıp sıkmak istemem

bir ara bende kendi çözüm önerimi yazarım

konu için teşekkürler kanka