Neden Affedilmeyi Hak Etmez Ki?

Neden Affedilmeyi Hak Etmez Ki?

Düşündünüz mü hiç?
Neden çevremize karşı bu kadar yargılayıcı ve tepkiseliz?
Gerçekten onların bize karşı olan davranışlarına, bize söyledikleri sözlere mi acaba bu tepkimiz?
Yoksa o davranışların, o sözlerin duygusal yaralarımıza, hassas bölgelerimize, incinmişliklerimize dokunması, canımızı yakmasına mı bu tepkimiz?

Neden duygusal yaralarımızla, incinmişliklerimizle yüzleşmek istemeyiz?
Neden onlar hakkındaki esas gerçeği bilmeyi, onu kabullenmeyi hep red ederiz?
Oysa kabulle, gerçekle yüzleşmekle, başlayıp, affetmekle son bulmaz mı bizim duygusal iyileşme sürecimiz?

Neden affedilmeyi hak etmez ki, bizim geçmişimiz?
Affetmek için tek başına bile yeterli değil midir kendimize olan sevgimiz?
Kendimizi yeterince sevemediğimiz için mi, geçmişi affetmeyerek, yaşadıklarımızın bedelini kendimize tekrar tekrar ödetiriz?

Yaşam bizden birşeyler almaya çalışırken neden ona teslim olmak yerine, onunla inatlaşmayı seçeriz?
Alıyormuş gibi görünse de, aslında hep bize kattığını, neden fark edemeyiz?
Onunla inatlaştıkça daha fazla yaralanıp, daha fazla incinmez mi duygusal bedenimiz?
Her gün oluşan yeni yaralarımızla, daha da artmaz mı çevremize tepkiselliğimiz?

Ne dersiniz?
Belki de esas sebep;
Geçmişi serbest bırakmanın, andan keyif almak olduğunu keşfedememiz!