Kristal Diyot

Kristal diyot, nokta temaslı diyot elektronik alanında ilk kullanılan diyottur 1900-1940 tarihleri arasında özellikle radyo alanında kullanılan galenli ve pritli detektörler kristal diyotların ilk örnekleridir


Galen veya prit kristali üzerinde gezdirilen ince fosfor-bronz tel ile değişik istasyonlar bulunabiliyordu Günlük hayatta bunlara, kristal detektör veya diğer adıyla kristal diyot denmiştir


1940'tan sonra, nokta temaslı germanyum veya silikon diyotlar geliştirilmiştir Germanyum veya Alm Germanium (n), Fr Germanium (m), İng Germanium Dikkat çekici derecede elektrik özelliklerine sahip gümüş grisi renginde metalik görünüşlü bir element


Özellikleri: Sembolü Gedir Yarımetalik, yâni metal ile ametaller arasında özellikler gösterir Peryodik cetvelde dördüncü grupta olup, silisyum ve kalay arasında bulunur Germanyum (+2) ve (+4) değerliklerini alır Elmas atomuna benzer kristalleşme gösterir

silikon nokta temaslı diyodun esası; 05 mm çapında ve 02 mm kalınlığındaki N tipi kristal parçacığı ile "fosfor-bronz" veya "berilyum bakır" bir telin temasını sağlamaktan ibarettir


Bu tür diyotta, N tipi kristale noktasal olarak büyük bir pozitif gerilim uygulanır Pozitif gerilim temas noktasındaki bir kısım kovalan bağı kırarak elektronları alır Böylece, çok küçük çapta bir P tipi kristal ve dolayısıyla da PN diyot oluşur Bugün nokta temaslı diyotların yerini her ne kadar jonksiyon diyotlar almış ise de, yinede elektrotları arasındaki kapasitenin çok küçük olması nedeniyle yüksek frekanslı devrelerde kullanılma alanları bulunmaktadır Ters yön dayanma gerilimleri düşük olup dikkatli kullanılması gerekir


Böyle bir diyodun elektrotlar arası kapasitesi 1 pF 'ın altına kadar düşmektedir Dolayısıyla yüksek frekanslar için diğer diyotlara göre daha uygun olmaktadırKullanım alanlarıNokta temaslı silikon diyotlar en çok mikro dalga karıştırıcısında, televizyon, video dedeksiyonunda, germanyum diyotlar ise radyofrekans ölçü aletlerinde (voltmetre, dalgametre, rediktör vs) kullanılırSilisyum, oksijen ve muhtelif hidrokarbonlar ihtivâ eden, çok sayıdaki sentetik (sunî) polimerlerden biri Silisyum, elektron yapısı dolayısı ile devri sistemdeki yeri îtibârıyla kimyâsal özellik bakımından karbona benzer