Tarçın

Familyası: Defnegiller (Lauraceae) Türkiyede yetiştiği yerler: Yetişmez


Vatanı Güney ve Güneydoğu Asya olan, yaprak dökmeyen aromatik kokulu ağaç Önemli olan iki tür tarçın en çok kullanılmaktadır


Çin tarçını (Cinnamamum cassia): Güneydoğu Çinde yetiştirilen bir türdür 10-12 m yüksekliğinde kışın yapraklarını dökmeyen bir ağaçtır


Kullanıldığı yerler: Esas ağacın kurutulmuş kabukları kullanılır Kabukların dış kısmında mantar tabakası bulunur ve grimsi renklidir Kokusu kuvvetli ve özel, tadı tatlımsı ve yakıcıdır Tanen ve uçucu yağ taşır Baharat olarak kullanılır Meyveleri de baharatlı lezzetli ve tarçın kokuludur Tarçın yerine kullanılır


Seylan tarçını(Cinnamomum seylanicum): Kışın yapraklarını dökmeyen küçük bir ağaçtır Hindistan ve Doğu Hint Adalarında yetişir Kabukları kahverenkli, boru şeklinde iç içe geçmiş ve mantar tabakası yoktur Özel kokulu ve tatlımsı baharlı, lezzetlidir Tanen ve uçucu yağ taşır


Kullanıldığı yerler: Kabız, gaz söktürücü ve antiseptik etkisi vardır Baharat ve koku verici olarak kullanılır


Tarçın esansı: Seylan tarçınının kabuklarından elde edilen bir uçucu yağdır Kuvvetli tarçın kokuludur Gıdâ ve parfümeri sanâyinde koku verici olarak kullanılır