Mangan

Doğal olarak oksit, karbonat ve silikat hâlinde dağılmış olarak bulunan, metalik bir element En önemli bileşiği MnO2, 1774e kadar bir demir bileşiği olarak biliniyordu Ancak bu târihte KWScheele tarafından yeni bir element ihtivâ ettiği keşfedildi 1856 yılına kadar mangan ticârî bir önemi hâiz değilken (yokken), Sir Henry Bessemer tarafından çeliğe bir katkı maddesi olarak katılarak önem kazandı Aşağı yukarı her bir ton çelik için 7 kg kadar mangan kullanılmaktadır


Özellikleri: Mangan, gümüş parlaklığında, sert ve kırılgan bir metaldir Toz hâline getirilebilir Erime noktası 1245°C, kaynama noktası 2150°Cdir Özgül ağırlığı 7,43 g/cm3tür Mn sembolüyle gösterilip, atom numarası 25, atom tartısı 54,938dir Elektron düzeni (Ar) 3d54S2dir Bileşiklerinde 1+, 2+, 3+, 4+, 5+, 6+ ve 7+ değerliklerini alabilir 2+ değerlikli oksidi oldukça bazik olup, zayıf asitlerde, mangan tuzlarını verecek şekilde çözünür MnO, daha yüksek oksidasyon sayısındaki oksitlerin, indirgen atmosferde, ısı ile kısmen indirgenmesiyle veya metalin oksitlenmesiyle elde edilir Manganın, 2+ ve 6+ değerlikli tuzları, çözeltiler içinde, diğer tuzlarından daha kararlıdır


Bulunuşu: Mangan tabiatta proluzit (MnO2), manganit (Mn2O3H2O), hausmannit (Mn3O4) gibi oksit mineralleri şeklinde ve mangan silikat (MnSiO3), mangat spat (MnCO3), mangan sülfür (MnS) şeklinde bulunur


Elde edilişi: Saf mangan alüminotermi yöntemiyle elde edilir:


Atom numarası: 25

Simge: Mn

Kütle numarası: 54938

Kaynama Noktası (C): 2150

Erime Noktası (C): 1245

Yoğunluk: 743

Buharlaşma Isısı: 537

Kaynaşma (Füzyon) Isısı: 35

Elektriksel iletkenlik: 0054

Isıl iletkenlik: --

Özgül Isı Kapasitesi: 115