Matematikselcilik

matematikselcilik, felsefede matematiğin biçimsel yapısını ve kesin yöntemini örnek alan yaklaşım

Matematikselcilik Batı felsefesinde en az üç biçimde ortaya çıkmıştır:

1) Anlam tutarlılığım ve analiz bütünlüğünü sağlamak için matematiğin genel soruşturma yöntemlerine başvurulabilir 17 yüzyılın ilk yansında Rene Descartes'ın getirdiği devrimci yaklaşım budur Bu yaklaşımın yetkinleşti-rilmesi sonucunda 20 yüzyılın ilk yansında bir "analiz çağı" yaşanmıştır

2) Descartes, sonul gerçekliğin yapısını dile getiren metafizik sistemlere aksiyomatik yöntemin( ) uygulanmasının da öncüsüdür Bu yöntem 17 yüzyılda Benedict de Spinoza tarafından geliştirilerek kullanılmıştır

3) 20 yüzyılda birçok analitik felsefeci matematiksel mantığa dayalı biçimsel dizgeler geliştirmişlerdir Aralannda Bertrand Russell, Ludwig Wittgenstein ve Rudolf Carnaç'ın yer aldığı bu felsefeciler felsefi sistemleri açıklamaya, aynca metafizik sorunlan çözmeye ve ortadan kaldırmaya çalışmışlardır

Descartes felsefede, matematiğin işlemlerini temel alan dört yöntem kuralından söz eder:

1) Yalnızca kesin (açık ve seçik) önermeleri doğru kabul etmek,

2) problemleri parçalara bölmek,

3) basitten karmaşığa doğra ilerlemek,

4) bütünsel ve genel dökümler ve taramalar yapmak Felsefeci metafizik sorunlara bu yolla yaklaştığında, felsefi bilgisini tanımlar, aksiyomlar, kurallar ve çıkarsanmış teoremler biçiminde düzenlemeyi doğal ya da yararlı bulacaktır Böylece anlamda tutarlılığı ye çıkarsamada doğruluğu sağlayabilecek, ilişkileri belirleyip sergilemekte sistemli bir yönteme kavuşacaktır