Olympia (Tablo) Benzer Tablolar

[b]Benzer tablolarAlexandre Cabanel'e ait Venüs'ün Doğuşu, Manet'nin kabul edilmediği 1863 Paris Salonu'nda büyük beğeni kazandı Bu eseri "halka açık bir sergide gösterilebilecek ölçülerde ******" bulduklarını açıklayan eleştirmenler, Olympia'yı ise 1865'te acımasızca eleştirdiler[99]


Olympia'nın en çok karşılaştırıldığı eserlerin başında 1863 yılında Paris Salonu'nda sergilendiğinde büyük beğeni kazanan Alexandre Cabanel'in Venüs'ün Doğuşu (La naissance de Venus) isimli tablosu gelir[100] Cabanel'in çıplağı Manet'ninkinin aksine idealize edilmiş, pastel renklerde ve pudralanmış gibi görünmektedir[101] Bu haliyle de parfüm ya da iç çamaşırı reklamlarında rastlanabilecek bir erotizme sahiptir[101] Fakat, kadının baştan çıkartıcılığı ressamı tarafından tanrıçalığının ardına gizlendi[41] Oysa Manet, tablosunda hiçbir şeyi örtbas etmeye ya da gizlemeye çalışmamıştı[101] Alexandre Cabanel'in pürüzsüz ve düzgün çıplağının aksine Manet, çıplaklığını, vahşiliğini ortaya çıkarmış gerçek bir kadın çizmeyi tercih etti[41] amile Zola, iki tabloyu karşılaştırarak, eğer Manet de Cabanel gibi çıplağının yüzünü ve göğüslerini pudralasaydı, genç kadının topluma sunulmasının bu kadar tepki alıp almayacağını sorguladı ve Manet'nin tek suçunun diğer ressamlar gibi resim yapmamak olduğunu söyledi[102]
Yapıldığı dönemde Olympia ile benzer ilgiyi çeken eser Rembrandt'ın Banyosunda Betşeba (1654) isimli tablosuydu[103] Hem Betşeba hem de Olympia ölümlülükleri izleyiciye sunulan sade kadınlardı[104] Fakat Manet, Rembrandt'ın aksine bu sadeliğe kışkırtıcılık da eklemişti[104]
Sahip ve onun emrindeki hizmetçisi konusuna ise resim tarihinde, özellikle de klasik, modern ya da İncil'i konu alan çalışmalarda sık sık rastlanıyordu[97] Joseph Vernet, Jean-Marc Nattier gibi ressamların beyaz çıplak kadın ve onun siyahi hizmetçisi temalı eserleri vardı On sekizinci yüzyılın ortalarında ise bu konu odalık ve koyu tenli, müzik yapan yardımcısı olarak betimlenmeye başladı[105] Bu tarzın en tanınmış örneklerini veren isim Jean Auguste Dominique Ingres oldu[45] Ingres, Manet'ye ilham kaynağı olmadı fakat Manet'nin eğitmeni Thomas Couture'un eserlerinde ressamın cariye temalı çalışmalarının etkisi görülebilir[105] Olympia'ya en çok benzeyen odalık tablosu ise 1842 Salonu'nda sergilenen Jean Jallabert'e ait olandı Çünkü bu eserde de zenci bir hizmetçi vardı
On sekizinci yüzyılın şehvetli konulara düşkün olan ressamı, gerçekçilik akımının öncülerinden olan Gustave Courbet idi[104] Eserlerindeki çıplak kadınlar, Ingres ve Eugene Delacroix gibi klasik ve romantik ressamlarla karşılaştırıldığında idealleştirilmemiş gibi görünseler de, Courbet'nin nü resimler üzerinde çalışırken akademik ölçülerin dışına çıkmamaya özen gösterildiği biliniyordu[104] Gizli bir çalışma odası için yapılmış Le Sommeil (1866) isimli çalışmasında dahi erotizm kaba fırça darbeleriyle dondurulmuştu Oysa Manet'nin tablosunda tüm gerçekliği ile çıplak bir kadın görülmekteydi
Olympia ile aynı dönemde hayat kadınlığını konu edinen başka tablolar da vardı Örneğin, Jean-Leon GerYayınevi : ´me'un Phryne devant l'Areopage (1861) isimli çalışmasında ortaya yerleştirilmiş fahişeyi izleyen Parisliler, klasik Yunanlılar gibi çizilmişti[106] Auguste-Barthelemy Glaize ise La Pourvoyeuse misere (1860) adlı tablosunda çıplak ya da yarı çıplak kadınları bir yolda yürürken betimledi 1864 yılında, tüccar Paul Durand-Ruel Thomas Couture'a La Courtisane modern (Modern Fahişe) isminde bir tabloyu 25000 franka ısmarladı[107] Bu tablo 1873 yılında tamamladı Tüm bu eserlerin ortak özellikleri ise Olympia'nın aksine hayat kadınlarının idealize edilerek çizilmiş olmasıydı[106]

Kaynak : Wikipedia